05-02-2013, 02:12
Bardzo przydatne przy magii słowiańskiej polecam.
Wersja skrócona:
Słowiańska Wiara to Ziemia, to Matka, to Prochy Przodków.
Słowiańska Wiara to Woda, to Krew, to nasze Dziedzictwo.
Słowiańska Wiara to Ogień, to Siła, to Duszy Oczyszczenie.
Słowiańska Wiara to Wiatr, to Pamięć, to Wieczny Czas.
Słowiańska Wiara to Cześć Bogom oddana, to Trzeba, to Sława.
Słowiańska Wiara to Plon z Płodnej Ziemi, to Cykl, to Obrzęd.
Słowiańska Wiara to Ostatnie Tchnienie Przodków, to Pierwsze Potomstwa Słowa.
Słowiańska wiara to Dąb i Lipa splecione razem, to Rodzina, to Związek.
Rozszerzona:
1. Słowiańska Wiara to Ziemia, to Matka, to Prochy Przodków
Mokoszy błogosławiona
Brzemieniem ziaren i jagód,
Wyszliśmy z Twojego łona,
Zapłodnił je złoty Swaróg.
Mokoszy, matko łaskawa,
Dajesz nam pokarm i życie
Od Ciebie powszednia strawa
A w Tobie nasze ukrycie.
Mokoszy matko łagodna,
Wybaczasz nam nasze winy
Potężna, wieczna i płodna
Zielonooka Bogini.
Mokoszy, matko zraniona
Hojne Ci dary złożymy,
Wyszliśmy z Twojego łona
I tam po śmierci wrócimy.
2. Słowiańska Wiara to Woda, to Krew, to nasze Dziedzictwo.
Jak krew płynie woda srebrzystym strumieniem,
Opada na ziemię i wraca pod chmury,
Napełnia podziemia, powietrzne przestrzenie,
Formuje doliny i porusza góry.
Głos krwi dzikie zwierzę w człowieka zamienia
I opromienia ludy i narody,
Uczy wolności, trwa przez pokolenia,
Aby dopełznąć do tronów swobody.
Kropla drąży skały, a krew serca drąży,
Pulsuje w pamięci chwała dawnych wieków,
Nasze dziedzictwo w naszych żyłach krąży
Żar i tęsknotą wciąż budząc w człowieku.
3. Słowiańska Wiara to Ogień, to Siła, to Duszy Oczyszczenie.
Patrząc w blask ogniska, które jasno płonie
A jego języki wciąż żarem się sycą,
Pamiętaj; ze Słońca narodził się płomień
I ziemię zapłodnił krwawą błyskawicą.
W ogniu jest moc dziwna i jest czar zaklęty,
Bo choć okiełznany od wieków nam służy,
Wystarczy iskierka by żaru odmęty
Powstały by szaleć, pożerać i burzyć.
Ogień ma moc sprawczą, bo paląc oczyszcza,
Potęgą pięknego, dzikiego żywiołu,
Mocnych wciąż hartuje, wzmacnia i wywyższa,
A słabych zamienia na garstkę popiołu.
4. Słowiańska Wiara to Wiatr, to Pamięć, to Wieczny Czas.
Wiatr wniwecz miałkie rzeczy obraca,
Oprze się jego zrywom sól ziemi,
Nic co jest ważne się nie zatraca,
Gdyż sięga rdzenia splotem korzeni.
Czas wniwecz miałkie rzeczy obraca,
Cykl się dopełnia, Wieczność przemija,
Bo wszystko stygmat śmierci naznacza
I bezlitosnym jadem zabija.
Lecz nieśmiertelność w tym się kryje,
Choć czas oblicza świata zmienia,
W tym jak umiera się i żyje,
By przykład dać na pokolenia.
5. Słowiańska Wiara to Cześć Bogom oddana, to Trzeba, to Sława.
Dawny panteon zda się trwać w uśpieniu,
Minął dla niego czas złotej jesieni,
Lecz kto nie wierzy, ulega złudzeniu;
Wiosną wyrośnie kwiat ze zmarzłej ziemi.
Kiedyś nadejdzie nowych czasów powiew,
To co umarłe na nowo się zrodzi,
Ze snu długiego zbudzą się Bogowie,
Silni i władczy, potężni i młodzi.
My ich wzywamy z otchłani przeszłości,
Dla nich jest obrzęd i pieśń i ofiara,
Bo nie przeminął dla nich czas wielkości,
Kiedyś powróci znów Słowiańska Wiara.
6. Słowiańska Wiara to Plon z Płodnej Ziemi, to Cykl, to Obrzęd.
Kiedy znów czasu dopełni się miara,
Ten co siał zbierze ciężkiej pracy plony,
Efekt swych trudów, wysiłków i starań,
Potem i trudem jego rąk karmiony.
Później nadejdzie czas odpoczywania,
Dla Matki Ziemi i dla wszystkich ludzi,
Obrzęd jest znakiem od czasów zarania,
Że coś umiera lub ze snu się budzi.
Cykl się dopełnia w przyrodzie od wieków
W trafnym porządku wszechwładnej natury,
W ziemi, w roślinach, zwierzętach, w człowieku,
W wodnej otchłani i wnetrznosciach góry.
7. Słowiańska Wiara to Ostatnie Tchnienie Przodków, to Pierwsze Potomstwa Słowa.
Ci, co odeszli w mgliste dale
Naszej przeszłości i pamięci,
Będą bytować w wiecznej chwale
W pieśń i legendę swą zaklęci.
Ci zaś co się narodzić mają,
Nie będą tylko pustą kartą,
W nich dawnej sławy dni przetrwają,
Utworzą rysę niezatartą.
Bo choć się wszystko wciąż przemienia
I choć są kruche ludzkie kości,
Nic tak naprawdę się nie zmienia,
A przyszłość czerpie wciąż z przeszłości.
8. Słowiańska wiara to Dąb i Lipa splecione razem, to Rodzina, to Związek.
Stojąc samotnie pośród wirów życia
Czujemy gorzki posmak bezsilności,
Do śmierci samej, od chwili powicia
Potrzebujemy wciąż ludzkiej bliskości.
Nasi najbliżsi - oś naszego świata
Choć czasem szarpią nas gniew i niezgody,
Moc niesie ich bliskość, a ból ich utrata,
To krew zawsze gęstsza od wody.
Trwamy więc przy sobie, spojeni jednością
Z naszym związkiem, plemieniem, opolem, rodziną
Dzięki nim stąd możemy odchodzić z pewnością,
Że dzieła rąk naszych i pamięć nie zginą.
Bardzo przydatne sam polecam wprowadza nastrój ułatwia kontakt z Bogami i daje ogólne pojecie o rodzimej wierze, nie polecam do klątw, można używać do zmian pogody, do wielbienia Bogów oraz wysyłania do nich próśb o pomoc.
Proszę by stosowali tylko rodzimowiercy, nie kradnijcie naszej kultury i nie dostosowujcie jej pod siebie, moich Bogów się błaga i prosi jeśli naprawdę się tego potrzebuje i ma w tym jakiś cel, proszę nie nadużywać ich dobroci oraz szanować, bo oni potrafią się gniewać i to cholernie.
Wersja skrócona:
Słowiańska Wiara to Ziemia, to Matka, to Prochy Przodków.
Słowiańska Wiara to Woda, to Krew, to nasze Dziedzictwo.
Słowiańska Wiara to Ogień, to Siła, to Duszy Oczyszczenie.
Słowiańska Wiara to Wiatr, to Pamięć, to Wieczny Czas.
Słowiańska Wiara to Cześć Bogom oddana, to Trzeba, to Sława.
Słowiańska Wiara to Plon z Płodnej Ziemi, to Cykl, to Obrzęd.
Słowiańska Wiara to Ostatnie Tchnienie Przodków, to Pierwsze Potomstwa Słowa.
Słowiańska wiara to Dąb i Lipa splecione razem, to Rodzina, to Związek.
Rozszerzona:
1. Słowiańska Wiara to Ziemia, to Matka, to Prochy Przodków
Mokoszy błogosławiona
Brzemieniem ziaren i jagód,
Wyszliśmy z Twojego łona,
Zapłodnił je złoty Swaróg.
Mokoszy, matko łaskawa,
Dajesz nam pokarm i życie
Od Ciebie powszednia strawa
A w Tobie nasze ukrycie.
Mokoszy matko łagodna,
Wybaczasz nam nasze winy
Potężna, wieczna i płodna
Zielonooka Bogini.
Mokoszy, matko zraniona
Hojne Ci dary złożymy,
Wyszliśmy z Twojego łona
I tam po śmierci wrócimy.
2. Słowiańska Wiara to Woda, to Krew, to nasze Dziedzictwo.
Jak krew płynie woda srebrzystym strumieniem,
Opada na ziemię i wraca pod chmury,
Napełnia podziemia, powietrzne przestrzenie,
Formuje doliny i porusza góry.
Głos krwi dzikie zwierzę w człowieka zamienia
I opromienia ludy i narody,
Uczy wolności, trwa przez pokolenia,
Aby dopełznąć do tronów swobody.
Kropla drąży skały, a krew serca drąży,
Pulsuje w pamięci chwała dawnych wieków,
Nasze dziedzictwo w naszych żyłach krąży
Żar i tęsknotą wciąż budząc w człowieku.
3. Słowiańska Wiara to Ogień, to Siła, to Duszy Oczyszczenie.
Patrząc w blask ogniska, które jasno płonie
A jego języki wciąż żarem się sycą,
Pamiętaj; ze Słońca narodził się płomień
I ziemię zapłodnił krwawą błyskawicą.
W ogniu jest moc dziwna i jest czar zaklęty,
Bo choć okiełznany od wieków nam służy,
Wystarczy iskierka by żaru odmęty
Powstały by szaleć, pożerać i burzyć.
Ogień ma moc sprawczą, bo paląc oczyszcza,
Potęgą pięknego, dzikiego żywiołu,
Mocnych wciąż hartuje, wzmacnia i wywyższa,
A słabych zamienia na garstkę popiołu.
4. Słowiańska Wiara to Wiatr, to Pamięć, to Wieczny Czas.
Wiatr wniwecz miałkie rzeczy obraca,
Oprze się jego zrywom sól ziemi,
Nic co jest ważne się nie zatraca,
Gdyż sięga rdzenia splotem korzeni.
Czas wniwecz miałkie rzeczy obraca,
Cykl się dopełnia, Wieczność przemija,
Bo wszystko stygmat śmierci naznacza
I bezlitosnym jadem zabija.
Lecz nieśmiertelność w tym się kryje,
Choć czas oblicza świata zmienia,
W tym jak umiera się i żyje,
By przykład dać na pokolenia.
5. Słowiańska Wiara to Cześć Bogom oddana, to Trzeba, to Sława.
Dawny panteon zda się trwać w uśpieniu,
Minął dla niego czas złotej jesieni,
Lecz kto nie wierzy, ulega złudzeniu;
Wiosną wyrośnie kwiat ze zmarzłej ziemi.
Kiedyś nadejdzie nowych czasów powiew,
To co umarłe na nowo się zrodzi,
Ze snu długiego zbudzą się Bogowie,
Silni i władczy, potężni i młodzi.
My ich wzywamy z otchłani przeszłości,
Dla nich jest obrzęd i pieśń i ofiara,
Bo nie przeminął dla nich czas wielkości,
Kiedyś powróci znów Słowiańska Wiara.
6. Słowiańska Wiara to Plon z Płodnej Ziemi, to Cykl, to Obrzęd.
Kiedy znów czasu dopełni się miara,
Ten co siał zbierze ciężkiej pracy plony,
Efekt swych trudów, wysiłków i starań,
Potem i trudem jego rąk karmiony.
Później nadejdzie czas odpoczywania,
Dla Matki Ziemi i dla wszystkich ludzi,
Obrzęd jest znakiem od czasów zarania,
Że coś umiera lub ze snu się budzi.
Cykl się dopełnia w przyrodzie od wieków
W trafnym porządku wszechwładnej natury,
W ziemi, w roślinach, zwierzętach, w człowieku,
W wodnej otchłani i wnetrznosciach góry.
7. Słowiańska Wiara to Ostatnie Tchnienie Przodków, to Pierwsze Potomstwa Słowa.
Ci, co odeszli w mgliste dale
Naszej przeszłości i pamięci,
Będą bytować w wiecznej chwale
W pieśń i legendę swą zaklęci.
Ci zaś co się narodzić mają,
Nie będą tylko pustą kartą,
W nich dawnej sławy dni przetrwają,
Utworzą rysę niezatartą.
Bo choć się wszystko wciąż przemienia
I choć są kruche ludzkie kości,
Nic tak naprawdę się nie zmienia,
A przyszłość czerpie wciąż z przeszłości.
8. Słowiańska wiara to Dąb i Lipa splecione razem, to Rodzina, to Związek.
Stojąc samotnie pośród wirów życia
Czujemy gorzki posmak bezsilności,
Do śmierci samej, od chwili powicia
Potrzebujemy wciąż ludzkiej bliskości.
Nasi najbliżsi - oś naszego świata
Choć czasem szarpią nas gniew i niezgody,
Moc niesie ich bliskość, a ból ich utrata,
To krew zawsze gęstsza od wody.
Trwamy więc przy sobie, spojeni jednością
Z naszym związkiem, plemieniem, opolem, rodziną
Dzięki nim stąd możemy odchodzić z pewnością,
Że dzieła rąk naszych i pamięć nie zginą.
Bardzo przydatne sam polecam wprowadza nastrój ułatwia kontakt z Bogami i daje ogólne pojecie o rodzimej wierze, nie polecam do klątw, można używać do zmian pogody, do wielbienia Bogów oraz wysyłania do nich próśb o pomoc.
Proszę by stosowali tylko rodzimowiercy, nie kradnijcie naszej kultury i nie dostosowujcie jej pod siebie, moich Bogów się błaga i prosi jeśli naprawdę się tego potrzebuje i ma w tym jakiś cel, proszę nie nadużywać ich dobroci oraz szanować, bo oni potrafią się gniewać i to cholernie.