Poszukiwanie siebie

[~Ismena]

"Zmuszanie człowieka do poszukiwania samego siebie jest tym samym, co ciągnięcie na siłę osła do wodopoju. Masz w głowie jakąś ideę, zgodnie z którą osioł ma zostać uszczęśliwiony, gdy napije się zimnej, czystej wody, ciągniesz go więc z całych sił.
- Nie chcę! ryczy osioł i zapiera się całym swoim jestestwem.
Zaciskasz więc pętlę na jego szyi i ciągniesz coraz mocniej. Wreszcie dociągasz osła do strumienia, ale on nie chce pić.
- Nie! mówi osioł.
Martwisz się. Jest ci przykro.
- Spójrz, jaka ta woda jest czysta i zimna, - namawiasz go. Spodoba ci się. Spróbuj. Co jest z tobą nie w porządku, że nie chcesz pić?
Straciłeś już sporo sił, by doprowadzić osła do tego miejsca, a więc wiesz już, że nie możesz po prostu odpuścić. Siadasz biednemu osiołkowi na głowie i zmuszasz go do zanurzenia pyska w strumieniu. Osioł jednak wyrywa się i wrzeszczy…
Wiele osób czyni tak z innymi ludźmi. Uspokój się. Nie możesz i nie powinieneś naprawiać cudzego umysłu…" /wygrzebane w necie/ Hm.... tak czesto jest w zyciu, ze uwazamy, iz mamy patent na "madrosc wlasna" i ze wiemy lepiej, co jest dla kogo dobre a co nie. A to wcale tak nie jest. Trzeba pozwolic bliskim nam ludziom isc wlasna droga, nawet jesli popelniaja bledy. To ich zycie, ich bledy i ich nauka. Nalezy szanowac nature drugiego czlowieka, wszak kazdy ma nieco inna.