Magiczne Symbole Słowiańskie

[Nikodem]

Poniżej przedstawiam pokrótce najczęściej spotykane i co za tym idzie najważniejsze ze Słowiańskich Symboli magicznych, używanych w naszych czasach.

Muszę otwarcie powiedzieć, że jest to interpretacja symboli z którą zgodzi się wielu słowianowierców, ale równie wielu się nie zgodzi - nie jest to materia, w której da się ustanowić coś jednoznacznie obiektywnego.
Więc, jeśli inaczej postrzegacie któryś z symboli - zapraszam do dyskusji, a może dojdziemy do jakichś słusznych wniosków popartych właściwą praktyką magiczną.



Magiczne Symbole Słowiańskie




Kołowrót/Swarga – jeden najbardziej znanych symboli kojarzonych ze współczesnym rodzimowierstwem.
Jest to znak solarny, który wiąże się ze Słońcem i Ogniem, oraz Bóstwami Ognistymi: najważniejszym Swarogiem odpowiedzialnym za boski aspekt Ognia;
oraz z bogami uznawanymi za jego synów: Swarożycem odpowiedzialnym za Ogień Domowy/Obrzędowy/Ziemski i Dadźbogiem utożsamianym ze Słońcem).

Jego kolistość i skierowane w jedną stronę ramiona sprawiają, że symbolizuje również cykliczność życia/natury/świata i może być używany, by nadawać odpowiedni bieg zdarzeniom, oraz napawać kreatywnością, chęcią tworzenia i rozwoju.
W chwilach marazmu pomaga ruszyć z miejsca i działać, wskrzesza iskrę zapału, która odpowiednio podsycona pozwoli zrealizować to, co pozostawało w sferze planów.


Kontekst historyczny:

Kołowrót/Swarzyca/Swarga - jest to odmiana swastyki; towarzyszyła wielu dawnym kulturom. Od Azji, przez Europę, po Amerykę.
Ciężko jednoznacznie powiedzieć, że u nas pojawiła się w konkretnym momencie.

Możemy domniemywać, że towarzyszy Słowianom od początku (wg oficjalnej historii od V-VIw n.e.), bo wcześniej znały ją ludy uznawane za Prasłowian, które wywodzą się z ludów indoeuropejskich z czasów pierwszej migracji w ok. 4 tysiącleciu p.n.e., a zasiedlały obszary słowiańszczyzny; lub został zapożyczony od innych ludów, z którymi Prasłowianie/Słowianie mieli styczność.



_________________________________________________________





Rozeta – znak Peruna. Symbol solarny nawiązujący do "perunowego ognia", który przejawia się na niebie w postaci błyskawic, a na ziemi w postaci podpalonych piorunem szczątków tego, co właśnie płonie. ;P

Reprezentuje męską siłę i płodność, wolę walki, ale także honor i dumę wojownika.
Prócz siły rozumianej w kontekście fizycznym odpowiada też za siłę woli i hart ducha.

Heroiczne natchnienie, któremu patronuje nie musi nieść jedynie siły destrukcyjnej i służyć wyłącznie walce.
Może być doskonałym "motywatorem" do radykalnych zmian, których potrzeba wyciszana była przez strach, obawy, czy po prostu nieśmiałość.


Kontekst historyczny:

Rozeta - ciężko ustalić jej dokładne pochodzenie i czas.
Jednak sam symbol jest głęboko zakorzeniony w kulturze ludowej i był/jest popularny w Karpatach (w Polsce na Podhalu) i na Bałkanach.
Chrześcijanie próbowali zaadaptować go na symbol Jezusa, ale ostatecznie nie za bardzo to wyszło.

________________________________________________________





Lunula – przypominający sierp Księżyca symbol kobiecości wiązany co ciekawe, nie z Księżycem (za który u Słowian odpowiada męski bóg Chors), a z Mokoszą, lub innymi Bóstwami żeńskimi.

Jest silnie związana z płodnością, urodzajem, odradzaniem, kreatywnością, samorealizacją i siłą życiową.
Ponadto Słowianki wykorzystują go dla pobudzenia swojej wewnętrznej siły i dla uzewnętrznienia kobiecości.

Lunulę z powodzeniem można wykorzystywać w praktykach mających zapewnić przychylność w sferze miłosnej i rodzinnej, pomoże budować poczucie bezpieczeństwa i stabilności w gronie najbliższych.
Sprawdzi się również w czarach zapewniających zdrowie.

Amulety w kształcie lunuli najczęściej wykonywane są i były ze srebra, ponieważ metal ten nawiązuje do nocnych rytuałów magicznych odprawianych przy świetle księżyca w pełni, w ramach których kobiety dbały o płodność swoją i Matki Ziemi.


Kontekst historyczny:

Lunula - wiemy o niej, ponieważ licznie występowała w pochówkach kobiet z czasów przedchrześcijańskich.
Czy jej pierwotna symbolika była taka, jak dziś to widzimy?
Nie wiem.
Ale na pewno, przyjęła się jako symbol żeńskiej boskości, kobiecości i płodności.

_____________________________________________________________________





Ręce Boga – symbol oddający istotę Absolutu, w kontekście słowiańskim.
Jego cztery ramiona/ręce symbolizują Wszechświat, a w nim 4 Strony Świata, oraz panującą w nim Równowagę.

Ręce Boga korespondują z makrokosmosem i spajają wszystkie aspekty istnienia w jednym punkcie pokazując, że wszystkie elementy świata (i w Prawii, i w Jawii, i w Nawii) stanowią nierozerwalną jedność i tylko razem są w pełni wartościowe.

Za ich pośrednictwem można więc skorzystać z dobrodziejstw Absolutu, odnaleźć harmonię i swoje miejsce w świecie.
Możemy wykorzystać je do pracy z co bardziej krnąbrnymi duchami, które niechętnie poddają się cudzej woli.


Kontekst historyczny:

Ręce Boga - symbol pochodzi z popielnicy wydobytej przez archeologów w Białej (woj. łódzkie), która datowana jest na III-IV wiek n. e. - czyli czasy kultury przeworskiej (czyli jeszcze przed Słowianami).

Nie wykluczone, że sam symbol przetrwał do czasów późniejszych.
Dzisiejsze znaczenie nadał mu Rodzimy Kościół Polski, a w związku tym, że jest symbolicznie spójne i wpasowuje się w to, co o Słowianach wiemy - nie ma przeciwwskazań, by tego nie przyjąć. ;]

______________________________________________________________________





Symbol Welesa – jedyny (tak dobrze przyjęty) symbol słowiański opracowany w czasach nowożytnych.

Doskonale dopracowany pod względem symbolicznym wyśmienicie koresponduje ze słowiańskim Władcą Podziemnego Świata, Nawii – z Welesem.

Przedstawia w uproszczeniu głowę tura (najbardziej charakterystycznego zwierzęcia), z którym Weles był utożsamiany.
W związku z tym sprawdza się w czarach mających zapewnić dobrobyt i poprawić jakość życia w kontekście materialnym.

Stosowany świadomie jest nieoceniony jako znak ochronny mający zapewnić bezpieczeństwo ze strony nieprzychylnych "demonów słowiańskich" i innych parszywców.
Sprawdza się w kontaktach i pracy z tego typu istotami.

Zagrożeniem z nim związanym może być to, że osoba nieprzygotowana może za jego pośrednictwem ściągnąć na siebie uwagę mroczniejszych duchów znanych z bogatej demonologii słowiańskiej.

Odpowiednio używany uchyla nam wrota Nawii i zapewnia opiekę Przodków ułatwiając otwarcie się na ich mądrość.


Kontekst historyczny:

Symbol Welesa - jak pisałem wyżej, ów znak powstał w czasach nowożytnych.
Nie natknąłem się na informacje, kto pierwszy go wylansował - jeśli traficie gdzieś na takie informacje - będę wdzięczny.

Jest popularny wśród słowianowierców za naszą wschodnią granicą - w Rosji, na Ukrainie, ale i w południowych krajach słowiańskich.

______________________________________________________________________





Triskel - trójramienna swastyka uważana za jeden z symboli Welesa.

W związku z tym, że bóg ten utożsamiany jest z Tryglawem, jego ramiona miały symbolizować trzy głowy, mające wgląd we wszystkie trzy światy:
- Prawia (Świat Bogów, do którego Weles ma wstęp, ze względu na swoją boską naturę);
- Jawia (jest obecny w życiu ludzi i w ich przyziemnych sprawach);
- Nawia (Kraina Przodków, do której został strącony i w którą objął w panowanie).

W praktyce magicznej może być pomocny w podróżach między Prawią, Jawią i Nawią.
Wspiera też w pracy z pozostałymi aspektami, którym patronuje Weles.


Kontekst historyczny:

Triskelion - występuje w zdobnictwie różnych kultur (wszędzie gdzie popularne były znaki solarne), możliwe, że u Słowian jest pozostałością po migracjach ludów celtyckich.
Obecnie używa go rodzimowierczy związek wyznaniowy Rodzima Wiara.


______________________________________________________________________