Mój mały kąt na ścianie płaczu czyli pisanie i opowiadanie

[~dusieqq]

Będę tu zamieszczał głównie teksty, ostatnio param się pisaniem piosenek raczej średniej jakości ale co mi tam, raz się żyje a krytyka jest potrzebna do samodoskonalenia się, tak więc... zaczynamy.

Na pierwszy ogień mój dzisiejszy tekst ma być swoistym zakończeniem relacji pomiędzy mną a moją byłą niedoszłą.


Wyrok, wypadło dwa.
17 Listopad, 2012 - 12:38 — dusieqq

Mam już dosyć twoich pokręconych słów
powiedzianych raz tak, a później nic
oczekiwanie, czy przyjdzie podmuch czy huragan
ja nie chcę już stać, na pastwę jak stragan

wydając swoje serce otrzymuje resztę
sprzedaje, uczucia, chcecie to bierzcie
bierzcie, ja mam wszystko na wydanie
ale proszę nie targujcie się, nie jest wam to dane

i tylko błądzę pośród, ścieżek wydeptanych
przez ciebie a może tylko twoje buty
i już sam nie wiem, czy wyjdę z labiryntu
czy ogarnę to wszystko, czuję się zaszczuty
jak pies kilka razy zbesztany, wracam pod nogi
z ogonem skulonym i patrzę oczekując werdyktu
miłość, zaufanie, ty rozpieprzyłaś to wszystko

mam dość już takich gierek i obcych ludzi knowań
czy wytrzymam te gierki, czy pod koc się schowam
więc ja mówię ci szczerze, że teraz przegięłaś
i nie mam zamiaru, oczekiwać znów miecza
no i muszę się odkochać, zerwać wszystkie pęta
nauczyć się oddychać tym, czego już niema
więc proszę, zostaw moje płuca w spokoju
ja już się na oddychałem, tym smrodem z uboju

jestem świnią, czekającą na rzeźnika
patrzę przed siebie bo niebo mi znika
i widzę tylko błoto i chlew jest mi tu dobrze
bo sobą jestem a w eter leci, moje pomrukiwanie
że jestem sobą, choć nie jestem w stanie
być z tobą, to są ostatnie moje słowa
za dużo zjebałaś, by znów wszystko odchować
kochanie, to już nie przejdzie nie na to moja głowa.

[~dusieqq]

Noc wszystko wybacza

4 Maj, 2011 - 14:58 — dusieqq

Ku nocy głowę zwracam, zasypiam na poduszce marzeń
chłonę wymysły mej jaźni, nadziei ogniem się palę
Wytracam to w sobie co źle z oczu mi patrzy
wykreślam brzydkie wspomnienia
Pamięci mej zadość uczynię, strupy zostawię w spokoju
bo tak naprawdę wszyscy tarzamy się w gnoju.

Ciemność wzywa me serce, koi obietnicami
to ona daje nam wytchnąć, nawiedza nas swymi snami
Kroczy przez łąki spalone, oddechem przywraca im siły
nocą wszystko odpoczywa, by z brzaskiem znów krwi utoczyć
My śpimy bo cóż począć mamy, gdy nóż w dłoni trzymamy
tniemy nasze życie na kreski wzdłuż siebie pęknięcia mamy.

I tak łapiąc wdech, wydech, wdech toczymy zamknięte koło
nikt nie chce żyć, ani umierać młodo.

[Olimpia]

No potencjał to Ty masz... Rozwijaj go a daleko zajdziesz.

[~dusieqq]

Wyżerko
25 Kwiecień, 2010 - 21:55 — dusieqq

Kłaniam się tobie okrutna wyżerko
Pokusą mnie karmisz
Jak tanie żeberko
Ociekasz tłuszczem aż palce się lepią
Okrutna wyżerko to moje żeberko.

[Olimpia]

Pisać wiersze o jedzeniu... orginalne. xD

[~Klakierokles]

Kwikłem z wiersza o wyżerce. Wincyj! ;3

[~dusieqq]

Łaskotki cz. 1
15 Październik, 2012 - 15:27 — dusieqq

Było późne południe letniej soboty, kiedy spotkałem się z nią w pubie Pines Glass. Rozmowa jak zwykle stoczyła się na scenariusz najnowszego horroru „łaskotki”. Chwile przerodziły się w godziny nawet nie zdałem sobie sprawy kiedy wieczór zaczął sączyć swoją barwę przez pusty kufel po piwie, nadal tam siedzieliśmy a nasze stopy ocierały się o kurz wspomnień.
Zaprosiłem ją do siebie, szybka kolacja i film z serii „dlaczego nie?”, zaczęło się powoli, lekkie muśnięcia i ukradkowe spojrzenia zakraplane chmielem i ciekawskimi myślami. Gdy wylądowaliśmy w łóżku, łaskotki zaczęły przybierać barwy. Lekkie pocałunki i wbijane paznokcie powoli rozniecały pomysły na kolejne niewypowiedziane słowa które znajdą swe miejsce w scenariuszu.
Krótkie chwile spokoju rodziły miejsce nieszczęściu do którego miało lada-chwila dojść. Łaskotki przybyły, właśnie teraz rodząc nowy ból zapomnianej chwili, powoli niczym wąż począłem napierać na jej obnażone ciało, paznokcie zataczały łuki a zęby określały własność tej ulotnej chwili. Gdy było już po wszystkim, łaskotki zebrały żniwo spływającej krwi z moich ust.
Leżała na wznak, jej drobne ciało stygło w podmuchach nocy, blada cera upstrzona kroplami krwi i rana ciągnąca się od szyi aż po brzuch, tam właśnie miała łaskotki…

[~dusieqq]

[~Amber]

Ciekawie przelewasz emocje na papier. Pozdrawiam.