La Tarasque - prowansalski smok

[Bunnicula]

Do Prowansji przybył z Galicji. Był potomkiem Onachusa i Lewiatana. Jego wygląd pozostaje kwestią sporną, najczęściej opisuje się go jako hybrydę lwa i żółwia. Jest bohaterem chrześcijańskiej legendy o św. Marcie.

Według legendy potwór wyłonił się z rzeki Rodan. Był ,,większy niż wół, dłuższy niż koń, posiadający zęby ostre jak miecz, głowę miał jak lew, ogon skorpiona, z dwoma skrzydłami po obu stronach, był tak silny, jak dwanaście lwów i niedźwiedzi." Siał postrach wśród ludzi przybywających lub opuszczających miasto Tarascon. Król Nerluc wysłał wojska by zabiły monstrum. Wojska Arles i Awinionu zgromadziły się by rozwiązań problem z potworem w typowy dla ludzi sposób. Osaczony smok uderzył w rzekę zabijając wszystkich żołnierzy i zatapiając ich statki. Ostatecznie Tarasque postanowiła się zająć św. Marta z Betanii. Z robiła to zgodnie z zasadami Chrystusa, zamiast walczyć z potworem okazała mu dobroć i czułość. Smok stał się potulny jak baranek. Kobieta postanowiła zabrać stworzenie do miasta by pojednać je ze smokiem. Istota posłusznie udała się za św. Martą. Jednak mieszkańcy Tarascon, widząc, że bestia stała się łagodna, rzucili się na nią zabijając ją. Podobno pod wpływem poczucia winny postanowili nazwać swoje miasto imieniem smoka. 

We francuskim i hiszpańskim folklorze można spotkać się z innymi istotami nazwanymi Tarasque, jednak często mówi się o tym, że nadając imię pozosatłym istotą inspirowano się właśnie  smokiem z Tarascon. 

[Olimpia]

Ladna legenda. Ale wkoncu jest Francuska czy Hiszpanska?

[Bunnicula]

Legenda jest francuska, po prostu Hiszpanie użyli jego imienia by nazwać swoje własne podobne mu potwory. Dodatkowo obie te nacje często ,,kradły" sobie tradycje lub zwyczaje, np w Hiszpanii szlachectwo udowadniano pokazując nadgarstek. Prześwitujące błękitne żyły udowadniały arystokratyczne pochodzenie. ( Robotnicy byli opaleni od pracy w polu. Dodatkowo na tych ziemiach było dużo ludności arabskiej, z którą mieszanie się było zabronione, stąd bladość świadczyła o braku takiego przodka.) Zwyczaj ten świetnie się sprawdzał, dlatego Francuzi podkradli go Hiszpanom.