Podróże w czasie

[Neaxx]

Chyba każdy z nas rozważał choć raz podróżowanie w czasie i zastanawiał się, czy jest to możliwe, realne, czy może będzie możliwe kiedyś w przyszłości. Czy potrzeba do tego skomplikowanego wehikułu czasu? Czy będzie można stamtąd wrócić? Czy możliwe jest podróżowanie tylko w przeszłość, czy może również w przyszłość?
Podróże w czasie są możliwe i przypominają projekcje astralne, z pewnymi różnicami. Nie potrzeba do nich żadnego skomplikowanego sprzętu, a jedynie treningu umysłu. Dzięki tej technice można wędrować w przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, w różne odległe miejsca i zawsze bezpiecznie wrócić.
Metoda ta pokonuje bariery czasowe dzięki projekcji astralnej i wizualizacji. Nie przenosimy się tam fizycznie, a tylko mentalnie.
Przypomina to nieco powracanie do poprzednich wcieleń.
Na początek trzeba opanować sztukę medytacji. Jeśli tego nie potrafimy, nie uda się nam ani projekcja astralna, ani podróż w czasie.
Najważniejsze elementy podróży w czasie trzeba przygotować z pewnym wyprzedzeniem. W skupieniu, zanim jeszcze rozpoczniemy podróż, wizualizujemy ogromną, pustą przestrzeń, a w jej centrum - budynek. Wyobraźmy go sobie dokładnie, bo będziemy z niego korzystać za każdym razem, gdy zechcemy się gdzieś wybrać. Może on mieć dowolny kształt - sześcianu, piramidy itd. Powinien być pozbawiony okien, by nie przeszkadzały nam żadne zewnętrzne wpływy, gdy już znajdziemy się w środku. Wnętrze budynku może być proste lub luksusowe, w zależności od naszych upodobań. Im prostsze tym mniej rzeczy będzie nas rozpraszało, weźmy więc to pod uwagę. Pamiętajmy, że budynek, tak wewnątrz, jak i na zewnątrz, musi być taki sam za każdym razem, gdy z niego korzystamy.
Wewnątrz budynku znajduje się specjalne pomieszczenie, w którym najważniejszym meblem jest fotel. Wielki i czarny, ruchomy i sterowany za pomocą guzików umieszczonych na oparciu, może on wyginać się we wszystkich kierunkach, a także podnosić i opuszczać. Guziki służą do programowania fotela w taki sposób, by wysyłał nas tam, gdzie akurat chcemy się wybrać. Mogą to być przyciski: "przyszłość", "przeszłość", "teraźniejszość", mały panel do wpisywania nazw miejsc, w których chcemy się znaleść, wyświetlacz z mapą, klawiatura numeryczna, diody - wszystko to służyć ma dokładnemu określeniu, gdzie i kiedy pragniemy wyruszyć. Jeżeli ktoś nie chce korzystać z fotela, może wymyślić własną machinę, musi ona jednak być wyposażona w szczegółowy panel sterowania.
W tym samym pomieszczeniu na ścianie wisi ogromny kinowy ekran. Przy fotelu możemy mieć nawet specjalny guzik, którym będziemy go opuszczać z sufitu i zwijać. Na ekranie oglądamy wycinek czasu, do którego się wybieramy.
Zanim zatem wejdziemy w stan medytacji i wyruszymy w podróż, wyobrźmy sobie dokładnie budynek, fotel i ekran. Możemy nawet wykonać kilka rysunków. Po kilkakrotnym przećwiczeniu w wizualizacji drogi do budynku, siadania na fotelu i uruchamiania ekranu jesteśmy gotowi do rozpoczęcia podróży.
Wchodzimy w stan medytacji i oczyszczamy umysł z myśli. Kiedy już całkowicie się odprężymy, wędrujemy do naszego budynku - centrum podróży w czasie - i stajemy pod drzwiami. Otwieramy je, wchodzimy i zamykamy je za sobą. Z zewnątrz nie docierają do nas żadne bodźce. Podchodzimy do fotela i siadamy na nim, relaksując się przez kilka minut i o niczym nie myśląc.
Kiedy jesteśmy gotowi, wciskamy guzik opuszczający ekran i siedzimy, patrząc na niego, przez kilka minut. Ekran oczywiście na razie jest pusty. Możemy lekko przyćmić światła w pomieszczeniu, ale ich nie wygaszamy.
Następnie na panelu sterowania wybieramy miejsce i czas, w które chcemy powędrować. Zatwierdzamy nasz wybór, gasimy światła, odprężamy się i czekamy cierpliwie, patrząc na ekran. Jeśli będziemy się niecierpliwić, niczego nie zobaczymy. Czasami na "wyświetlenie" pierwszego filmu trzeba czekać wiele dni, ale w końcu zawsze coś zobaczymy.
Kiedy zapragniemy powrócić, wciskamy guzik "teraźniejszość" na naszym fotelu (może to być też przycisk z napisem "centrum" lub "dom") ale po powrocie nie zrywamy się, tylko posiedźmy jeszcze chwilę w fotelu, przpominając sobie to, co widzieliśmy. W końcu wstajemy, wychodzimy z budynku i powracamy do swojego fizycznego ciała.
Za pomocą tej metody moża nakłonić duchy, by pokazywały nam to czego pragniemy się dowiedzieć. Wtedy zamiast wciskać guziki na panelu, prosimy duchy o ukazanie nam jakiś konkretnych rzeczy.


Źródło: Księga Magii i Zaklęć
Alan Abyss