Bless Ya
Postanowiłem nieco opisać drogę życia, którą niegdyś podążałem. Bo w sumie tak to można nazwać. Rasta nie jest raczej sprecyzowaną religią, lecz drogą.
Drogą do Syjonu. Sam Syjon interpretowany jest różnie, jedni sądzą, że chodzi o ziemię obiecaną, leżącą w Afryce, inni zaś, że chodzi tu o stan duchowy. Ja wyznaje tą drugą wersję. Trochę historii:
Ruch Rastafari został zapoczątkowany przez Marcusa Garveya, uznanego przez wielu za proroka. Z początku Rastafari było czymś zupełnie innym, niż dzisiaj jest. Dzisiaj charakteryzuje się głownie pokojowym nastawieniem, miłością do świata i ludzi. Garvey, głosił pogląd panafrykanizmu, czyli wyższości czarnej rasy nad białą. Podstawowymi prawdami były wtedy:
-nienawiść do białej rasy,
-wiara w wyższość czarnej rasy,
-dążenie do zemsty na białej rasie za wszystkie krzywdy, które uczyniła czarnym ludziom,
-walka z legalnym rządem Jamajki (sprawowanym w tym czasie przez białych),
-czynienie przygotowań do powrotu do Afryki,
-uznanie cesarza Haile Selassie za mesjasza i jedynego prawowitego władcy czarnych ludzi.
Niestety, ale czarnym ludziom, nasza rasa, wyrządziła wiele zła, plądrując, kolonizując bądź biorąc w niewolę ich przedstawicieli. Nic więc dziwnego, że wyznawali oni tak agresywny tok myślenia.
Garvey wygłosił proroctwo, w którym zapowiedział, że czarny człowiek zostanie cesarzem, i wyzwoli swoich rasowych braci z pod jarzma białych.
W przekładzie na polski, brzmi ono mniej więcej tak:
"Spójrzcie na Afrykę, na koronację Czarnego Króla. On będzie Odkupicielem."
3 lata później, Ras (książę) Tafari Makonnen, został koronowany na cesarza Etiopii, i przyjął imię Heile Selasie I.
Rastafarianie widzieli w nim mesjasza, kolejne ziemskie wcielenie Jezusa Chrystusa. Podczas odwiedzin na Jamajce, i rozmów ze starszyzną Rastafari, skierował ich na pokojową ścieżkę. Odrzucili ideę panafrykanizmu,
od tamtej pory także biali mogli podążać tą ścieżką, w Końcu wiara w Jedynego Boga, to także przykazania, min. nie zabijaj itd. W końcu nienawiść do bliźniego, tylko dlatego, że jest inny, jest grzechem.
Rasta odrzucili wielożeństwo, częściowo wiarę w reinkarnację, bo niektórzy nadal wierzą w wędrówkę duszy.
W przeciwieństwie do KK, są oni tolerancyjni, pokojowi, niezależni materialnie od konkretnej instytucji.
Wierzą w Jednego Boga, Jah (skrócona forma imienia Jehovah), szerzą miłość i radość.
Charakterystycznymi cechami większośći Rastafarian, są:
- dredy, włosy splecione w kołtuny, symbolizujące grzywę Lwa Judy,
- trójkolorowy ubiór, w barwach Rastafari: Zielony - Afryka jako spokojny kraj, Żółty - złoto zagarnięte przez kolonistów, Czerwony, krew przelana podczas walk z najeźdźcą.
-palenie Świętego Ziela Konopii Indyjskiej, która wg nich otwiera umysł, zmienia patrzenie na świat, pogłębia świadomość. Przez wielu uznana za sakrament. Zwyczaj ten pochodzi z samej Biblii, Rasta tłumaczą słowo Kanehbosm, jako pachnące konopie.
Jednak Rastafari jest drogą życia, głownie dotyczącą duszy, serca i umysłu, i miłości, tak więc to, że nie nosi się dredów, nie ubiera się w 3 barwy, i nie pali się Ganji, w żaden sposób nie uniża, nie piętnuje. Każdy ma wybór. Działa to też w drugą stronę, wszyscy są równi i Ci którzy noszą kołtuny, posiadają taki ubiór, i jarają nie są lepsi.
Obecnym problemem jest złe pojmowanie Rastafari przez współczesną ludność. Często nie czają przekazu, uznają się za Rasta "bo jest fajne" i tylko tyle, i tylko wydaje im się, że się na tym znają.
Jednak ta prawdziwa część Rasta, mam nadzieję nigdy nie zaniknie, i nie bardziej tłumiona przez np. kościół, a wręcz przeciwnie.
Trochę się napracowałem, jeśli są jakieś pytania, to pytać, postaram się odpowiedzieć.
P.S. Parę ściągnąłem z wikipedii, ale głównie wszystko jest mojego autorstwa.
![[Obrazek: tumblr_lw04ovjcDi1qhw4wvo1_500.jpg]](http://29.media.tumblr.com/tumblr_lw04ovjcDi1qhw4wvo1_500.jpg)
