Empatia ;)

[Niklaus]

Empatia (gr. empátheia "cierpienie") – w psychologii zdolność odczuwania stanów psychicznych innych osób (empatia emocjonalna), umiejętność przyjęcia ich sposobu myślenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistość (empatia poznawcza) lub Empatia- dar pozwalający na przejęcie emocji innych ludzi i odczuwanie tego, co oni. Dzięki tego typu mocy można również podłączyć się do kanału emocjonalnego osób z nadprzyrodzonymi mocami.

Komponent poznawczy empatii, ale bez emocjonalnego, jest istotą decentracji.

Osoba nie posiadająca tej umiejętności jest "ślepa" emocjonalnie i nie potrafi ocenić ani dostrzec stanów emocjonalnych innych osób. Silna empatia objawia się między innymi uczuciem bólu wtedy, gdy przyglądamy się cierpieniu innej osoby, zdolnością współodczuwania i wczuwania się w perspektywę widzenia świata innych ludzi.

Źródła Empatii

Teoria Jeana Piageta

Empatia jest pochodną rozwoju poznawczego. Myślenie dzieci w wieku przedszkolnym i niekiedy we wczesnym wieku szkolnym związane jest z tak zwanym egocentryzmem myślenia, nie uświadamianiem sobie, że perspektywa widzenia innych ludzi może być inna od naszej. Dziecko nie potrafi wczuć się w położenie innej osoby, bo wymaga to złożonego procesu poznawczego, dlatego pozbawione jest empatii.

Teoria Margaret Mahler

Wczesna relacja między matką i dzieckiem polega między innymi na nieświadomym procesie przepływu emocji i istnieniu "emocjonalnej pępowiny" między matką i dzieckiem. W pierwszych miesiącach życia emocje matki przechodzą na dziecko, natomiast nastroje dziecka udzielają się matce. Jeśli w tym okresie życia następują pewne traumy (na przykład matka przeżywa bardzo negatywne uczucia, jest w depresji) lub matka jest nieobecna (śmierć, choroba, zła opieka), to dziecko buduje "mur ochronny", którego zadaniem jest niewczuwanie się w emocje matki. W wyniku tego zostaje pozbawione zdolności empatycznego wczucia się w położenie innej osoby.

Empatia, obok asertywności jest jedną z dwóch podstawowych umiejętności wchodzących w skład tzw. inteligencji emocjonalnej. Duże zdolności empatyczne posiadają osoby charyzmatyczne.

Empatia to umiejętność zrozumienia innych ludzi oraz zdolność współodczuwania z nimi ich uczuć i emocji. Jest to dar wczuwania się w sytuację innych ludzi i zrozumienia motywów nimi kierujących, jako źródeł ich decyzji i postaw. Empatia jest podstawową cechą umożliwiającą prawidłowy dialog zarówno na płaszczyźnie interpersonalnej jak i ogólnospołecznej. Brak empatii u spierających się oponentów powoduje polaryzację stanowisk oraz ich zaostrzenie do stopnia uniemożliwiającego rozwiązanie konfliktu w sposób inny niż siłowy. Zdolność odczuwania empatycznego, jako podstawa zrozumienia oponentów jest wstępem do wybaczenia. Osoby empatyczne dzięki znakomitemu wczuciu się w sytuację i psychikę innych stron mają zdolność rozwiązywania konfliktów, w związku z czym często pełnią rolę mediatorów.

Osoby pozbawione zdolności do empatii są bardzo agresywne, o silnej osobowości, narzucające swą wolę i wizję świata, nie znoszące sprzeciwu, nie uznające argumentów innych stron, nie dopuszczające do swojej świadomości możliwości własnej pomyłki lub błędu, wysoce konfliktowe, bezkompromisowe.

Ludzie często mówią, że zazdroszczą zdolności empatii, są pod wrażeniem jej skuteczności i trafności ale nie mają pojęcia, że to nie jest takie kolorowe jak się wydaje, jakie jest smutne życie empaty - zwłaszcza jeśli ma tak ją rozwiniętą empatię, że widzi np. śmierć która się zdarzyła paręnaście lat temu, albo czuję ból w okolicy w której stoi i nie wie skąd dobiega a jak już znajdzie jej źródło to często jest za późno aby pomoc.

Empaci są bardzo podatni na depresję i najczęściej płaczą, to do nich wracają przez lata a nawet i całe życie widoki spalonego na żywca psa któremu wcześniej jakiś sukinsyn połamał łapy i wydłubał oczy. To oni widzą kochające żony z małymi dziećmi i nie mają serca powiedzieć, że ten wspaniały mąż na utrzymaniu i cudowny ojciec ma kilka kochanek i inne dzieci, oni widzą rezultat poważnej operacji i kłamią, że wszystko będzie ok bo nie potrafią powiedzieć, że on/ona tego nie przeżyje, widzą siebie z perspektywy innych ludzi - jakby nimi byli i co widzą? Czasem to co zobaczą wprawia w kompleksy. I empaci muszą sobie z tym radzić, umieć wsiąść się w garść a to łatwe nie jest - wymaga silnej woli, umiejętności opanowania się i obiektywnej samooceny - nie tylko siebie ale i całego otoczenia...

ŹRÓDŁO :Internet, Była Strona WITCHCRAFT /OLIMPIA

[~UtkaneZWyobrazen]

Źródło to dokładnie wikipedia.

[Niklaus]

To coś złego, że z Wikipedii? Nie sądzę.

[Olimpia]

Tu jest tylko naukowo opisana empatia. Ma ona tak naprawdę dużo więcej zastosowań.

[Niklaus]

Postaram się bardziej powiększyć ten wątek, ale obecnie mam krucho z czasem...

[Niklaus]

Jeśli komuś to przeszkadza (Wątek) to proszę usunąć.

[Olimpia]

Eeee... A czemu od razu przeszkadza? W ogóle nawet jeśli by komuś przeszkadzało to ma całe gówno do powiedzenia, ale chyba każdy może wyrazić co myśli, nie przesadzajmy.

Napisałeś że źródło to internet więc Utkany powiedział że źródło to Wikipedia, na forum pewnie sporo jest wątków o empatii więc konidziowi chodziło o to, że pasowałoby to połączyć... Nawet jakby ktoś krytykował ten post to co? Posty się nie tylko głaszcze, ale też krytykuje.

[Niklaus]

xD Rozumiem. ;D Po prostu tylko tak napisałem.

[Damian_Blaszak]

Życie empaty nie jest łatwe. Wiem, ponieważ jestem empatą. Czasami mam wewnętrzny chaos i nie wiem co i jak i gdzie. Łatwo wpadam w depresję czy nawet przez ten chaos mam chęć popełnienia samobójstwa. Wtedy wiem, że muszę sie otoczyć ludźmi o pozytywnych odczuciach by nie mieć chaosu. Życie emapty jest cholernie trudne. Jakoś sobie radzę.