Kim jest szaman?

[~Kas]

Wiele osób zadawało mi już prywatnie to pytanie, toteż postanowiłam napisać ten artykuł i będę do niego odsyłać w razie potrzeby.

A więc, to, nad czym ludzie się często zastanawiają...

Kim jest Szaman?

Szaman jest uzdrowicielem. Uzdrawia on przede wszystkim duszę. Rozmawia z duchami, od których zależy jego moc.

Szaman to ten starzec w dziwnym stroju, z bębnem w ręku, tańczący wokół ogniska i śpiewający w dziwnym języku.

Szaman to ten człowiek, niby zjawa, który pojawia się nagle, pomaga Ci podnieść się z dna, po czym równie nagle znika bez śladu.

Czym szaman nie jest?

Przede wszystkim, zwróćmy uwagę na nazwę. Naukowcy lubią wrzucać wszystkich uzdrowicieli świata do jednego worka, podczas, gdy szamanizm tak naprawdę wywodzi się z północnej Azji. Uznają oni za szamana każdego, kto kontaktuje się z duchami i uzdrawia ludzi. Takich oto uzdrowicieli możemy znaleźć na całym świecie, jednak ich praktyki i wierzenia znacznie się od siebie różnią. Na potrzeby artykułu, nazwiemy "szamanem" kogoś, kto spełnia pewne warunki, i będę mówić głównie o tradycji północnej.

Zatem - druid nie jest szamanem. Itako nie jest szamanem. Curandero nie jest szamanem. Sangoma nie jest szamanem.
New Age i neoszamani nie są szamanami.
Indianie nie mają szamanów. No co ty, Kas, serio? Tak, serio. W dodatku strasznie się burzą, jak słyszą to słowo.

Szamanem jest osoba, która:

- Została powołana do swojej roli przez duchy, i jest zobowiązana ją pełnić przez całe życie
- Jest posłuszna woli duchów
- Jest w stanie porozumiewać się z duchami, wyczuwać je lub widzieć
- Przeszła szamańską inicjację - symboliczną śmierć i tzw. szamańską chorobę
- Jest w stanie wpadać w głęboki trans i podróżować metodą bilokacji do dolnego, środkowego i górnego świata
- Używa swoich mocy do uzdrawiania ludzi i uwalniania ich spod władzy złych bytów
- Jest biegła w dywinacji
- Żyje w zgodzie z naturą, a nie przeciwko niej
- Stawia dobro swojego plemienia/społeczeństwa ponad wartości materialne (wielu szamanów nie żąda zapłaty w zamian za swoje usługi)
- Posiada zwierzęcych przewodników/totemy które uczą ją i jej pomagają

Szamanem nie jest osoba, która:

- Przeczytała książkę o szamanizmie/przeszła kurs szamański
- Nie ma kontaktu z duchami
- Nie ma na celu uzdrawiania/pomagania ludziom
- Uważa, że w szamanizmie nie ma miejsca na strach i ból
- Stwierdziła ot tak, że będzie szamanem, bo to fajne

Szamanizm to wielka odpowiedzialność. To zarówno rola, jak i styl życia - albo jest się szamanem, albo nie. Od szamanizmu nie można ot tak odejść i porzucić go przez własne widzimisię.

Szaman podlega woli duchów, które najpierw testują go poprzez szamańską inicjację, a potem prowadzą go i pomagają mu uzdrawiać ludzi.

Bycie szamanem wiąże się nieodłącznie z bólem i strachem. Szaman musi cierpieć, by zrozumieć cierpienie innych. Cierpienie to nie trwa jednak wieczność - wraz z wiedzą i zrozumieniem, przychodzi uzdrowienie.

Wspominałam przedtem o szamańskiej inicjacji. O co tu chodzi?

Według tradycji północnej, szaman musi przejść szamańską chorobę, czyli stan, w którym przechodzi symboliczną śmierć. Może się ona objawić na dwa sposoby:

Fizyczny - długotrwała, pozornie nieuleczalna choroba, która wyniszcza ciało szamana, lub śmierć kliniczna (np. przetrwanie uderzenia piorunem).

Psychiczny - wieloletnia choroba psychiczna, życie w iluzji, bycie opętywanym przez duchy i różne byty, wyniszczanie i odradzanie się osobowości.

Raz wywołaną przez duchy chorobę szamańską bardzo ciężko zatrzymać. Transformuje ona duszę, umysł i osobowość szamana, przygotowując go do trudów związanych z jego rolą. Popycha go do granicy wytrzymałości. Jest swego rodzaju testem - w ten sposób, duchy obserwują, jak dana osoba poradzi sobie z takim kryzysem w życiu i czy zdoła go znieść. Niektórzy szamani przeżywają ciężkie traumy, inni tracą bliskich, etc. Siła choroby zwykle zależy od siły szamana, tak samo jej długość - moja trwała prawie pięć lat.
Szaman musi być obeznany ze Śmiercią, toteż częścią jego inicjacji jest zejście do Zaświatów i powrócenie z nich żywemu.

Po ustąpieniu choroby, szaman może rozpocząć swój trening, który również wymaga zdobycia dużej wiedzy na temat natury, zwierząt, transu, świata duchów, rodzaju istot, egzorcyzmów, technik szamańskich, etc. Od szamana zależy często życie drugiej osoby, toteż nie może być idiotą, który nie zna się na rzeczy.

Szamanowi pomagają duchy - mogą być to duchy ludzi, zwierząt bądź natury, lub, jak w moim przypadku, wszystkie na raz. Totemy, czyli niematerialne duchy zwierząt, uosabiające esencję, cechy i mądrość danego gatunku, często pomagają szamanowi w uzdrawianiu. Szaman podróżuje do Dolnego lub Górnego świata, by uzyskać pomoc od przewodników w uzdrowieniu chorej osoby. Uzdrawianie najczęściej wiąże się z odpędzaniem złych bytów, egzorcyzmami, usuwaniem negatywnych wpływów, klątw, ogółem wszystkiego, co sprawia, że druga osoba nie może normalnie funkcjonować pod kątem duchowym. W dodatku, szamani często oferują usługi związane z dywinacją, czy to z pomocą kart, czy prekognicji. Zadaniem szamana jest również odczytywanie znaków w naturze, które przepowiadają przyszłość.

Szamani wierzą w animizm - wszystko, co jest częścią natury, ma swoją duszę i zasługuje na szacunek. Toteż szamani starają się żyć w zgodzie z naturą i nie szkodzić jej. Ważną częścią bycia szamanem jest zapoznanie się z czterema żywiołami i praca z nimi, jak i z duchami zwierząt.

Centralną częścią szamanizmu jest trans, osiągany często przy pomocy bębna i grzechotki, bądź specjalnego, szamańskiego tańca. Szaman może kontrolować swój trans oraz podróże poza ciałem. Każdy szaman musi opanować sztukę szamańskiej wędrówki - jak wspominałam, polega ona na wpadnięciu w trans i przeniesienia się do któregoś ze światów przy pomocy bilokacji. Podczas wędrówki, szaman jest pod ochroną swoich duchów opiekuńczych. Może on napotkać na drodze różne duchy, negocjować z nimi i uczyć się od nich - a czasem z nimi walczyć. Szamańska wędrówka jest również używana do tzw odzyskiwania części duszy, które odłamały się u osoby na skutek tragicznego wydarzenia lub traumy, i powędrowały do Dolnego Świata, pozostawiając pustkę w duszy osoby.

Wielu szamanów używa dość 'ekstremalnych' rytuałów w celu zdobycia wiedzy, oczyszczenia się lub medytacji. Przykładowo, szaman może zaserwować sobie survival w środku lasu, medytację w lodowato zimnej rzece, lub tzw rytuał cichego postu, podczas którego nie może odezwać się słowem ani normalnie jeść przez tydzień.

Jak więc widzicie, bycie szamanem to nie zabawa. To nie coś, czego można spróbować, a potem porzucić. Droga szamana, choć ciężka, ma w sobie pewien urok i wiele zalet. I niestety, ta Sztuka wymiera, dlatego też piszę ten krótki artykuł, by prawdziwa wiedza na jej temat nie została zapomniana.

---

Mam nadzieję, że komuś to pomoże. To, co tu napisałam to jedynie wierzchołek góry lodowej; nie mam zamiaru przekazywać całej wiedzy nie-szamanom, a te informacje zamieszam jedynie dlatego, że ludzie ciągle o to pytają, a ciężko znaleźć rzetelne info na ten temat.
Kto wie, może znajdzie się tu jakiś szaman? Świat jest pełen niespodzianek.

[~ajka]

Mam prośbę , czy możesz opisać jak wygląda tzw choroba szamańska, zanim taka osoba zostanie szamanem? Czytałam coś o tym niedawno i chcę zaglębić te wiedzę.

[Ahtaga]

Choroba szamańska polega na pewnego rodzaju próbie. Przyszłego szamana izoluje się od reszty, wyprowadza w miejsce najczęściej oddalone o kilka kilometrów od osady. Tam buduje szałaś, podaje się kandydatowi halucynogenne płyny i zostawia. Następuje utrata przytomności. Traktuje się ją jako pierwszy "prawdziwy" kontakt ze światem duchów. W niektórych kulturach uważa się, że w tym czasie przyszły szaman jest cięty na kawałki przez duchy, które chcą w ten sposób odnaleźć dodatkowe kości lub w inny sposób potwierdzić "odpowiedniość", "autentyczność" tej osoby. Kandydat, który przeżyje próbę zostaje szamanem.

[~Kas]

Szczerze? Nie wszyscy wybrani szamani wytrzymują. Wielu z nich kończy w psychiatryku lub popełnia samobójstwo. Nie ma czego zazdrościć.

Ahtaga - opisałaś chorobę szamańską w plemionach, w świecie 'cywilizowanym' wygląda ona nieco inaczej.

Najgorsze jest to, że w plemionach zwykle istniejący już szaman jest w stanie rozpoznać u osoby chorobę szamańską i ją przez nią przeprowadzić. Zaś my, biali ludzie, nie mamy takiego luksusu - większość z nas nie ma takiego ludzkiego przewodnika, coby nam powiedział, co się z nami dzieje. Dlatego, jak mówiłam - wielu po prostu tego nie wytrzymuje.

Co do samej choroby, nie będę się wdawać w szczegóły, bo to coś indywidualnego i intymnego dla każdego szamana. Nie wiem dokładnie jak wygląda choroba fizyczna, bo jej nie przeżywałam - u mnie objawiło się to pod postacią nagłej choroby psychicznej, która zaczęła się mniej-więcej w momencie, gdy zaczęłam mieć kontakt z duchami, magią i tymi sprawami. Najpierw zaczęło się niewinnie - zaczęłam się izolować od ludzi, traciłam kontakt z rzeczywistością, choć nie miałam ku temu powodu. Nie wynikło to ani z ciężkiej sytuacji w domu, ani czegoś podobnego - po prostu spadło jak grom z nieba, a potem się pogarszało. Miałam borderline przez dobry kawał czasu, ciągle nawiedzały mnie duchy i różne istoty. Miałam wrażenie, jakbym była rozerwana między światem fizycznym, a światem duchów. Dopiero po kilku latach takich iluzji, dowiedziałam się, czym jest szamanizm i szamańska choroba - też niby przypadkiem, choć teraz wiem, że duchy mnie na to naprowadziły. Zrozumiałam kim jestem i zgodziłam się zostać szamanem - wtedy choroba zaczęła powoli znikać, a teraz już niemal całkiem przeszła, tylko czasem mam jakiejś mniejsze, ledwie zauważalne nawroty.

Przepraszam, że nie mogę się bardziej rozpisać na ten temat, ale nie nie ma rady (duchy zabraniają). Jeśli ktoś przez coś podobnego przechodzi, to może ze mną pogadać - szaman wyczuje drugiego szamana.

[~Kas]

- Co z szamanem przed przejściem choroby? Jeśli już poczuł powołanie, postanowił zdobywać wiedzę, kontaktuje się z duchami, ale choroba nie zakończyła się? Jest nie w pełni mocy, czy jak?

Można tak powiedzieć. Musi wtedy poczekać, aż choroba się skończy. Ale po zaakceptowaniu brzemienia, zwykle kończy się dość szybko.

- Opowiesz coś o Pieśniach Mocy?

Pieśń Mocy to pieśń pochodząca z serca, której nie można się nauczyć z żadnej książki; jest indywidualna, często nie ma sensownych snów i brzmi dość dziwnie. To coś co przychodzi spontanicznie lub na skutek dłuższego przebywania w naturze, w samotności. Jest ona wypełniona naszą energią, emocjami, może nam służyć jako tarcza lub oczyszczenie duszy.

- ...i o totemach/ZM?

http://witchcraft.org.pl/Thread-Totem-a-...ocy?page=2

- Znasz jakieś egzorcyzmy szamańskie?

Znam. Ale nie zamierzam opisywać tu technik szamańskich.

[Krytyk]

A przywołać tańcem deszcz potrafisz?

[~Kas]

Indianie wykonywali taniec deszczu, słońce. Nie północni szamani. (:

[HeyMacarena]

Przepraszam na początku za mój "bul dupy", ale jeżeli Indianie Carapana nie posiadają szamanów, to kim są ich szamani (nie mówię tutaj o uzdrowicielach, lecz o prawdziwych szamanach potrafiących kontaktować się z duchami).
Więc pytaniem mym jest: jak byś nazwał(a) ich?

[Olimpia]

Magia Naturalna to odłam szamanizmu. :-) Poza tym, jakaś tam część szamanizmu jest dostępna dla ogółu.

[~Ismena]

Hm, pytanie samo w sobie jest ciekawe, ale trudne - "Jak duchy wybierają szamana"? Trzeba zapytać albo Szamana, albo duchy. Ale nie wiem, czy one chciałyby to ujawnić. Któż to wie, czym się duchy kierują przy wyborze osoby, z którą chcą rozmawiać. Być może jest to owiane tajemnicą.