Przeznaczenie #01

[Killgorin]

Jest to pierwsza część, z serii. Część ta traktuje o przeznaczeniu człowieka.

Przez kilkanaście miesięcy podczas których praktykowałem sztuki magiczne i zajmowałem się psychologią doszedłem do wielu wniosków i spostrzeżeń tak więc postanowiłem w końcu zapoczątkować ową serię. Pewne sprawy o jakich intensywnie myślałem są na tyle ważne aby można je było ujawnić. Wielu zapewne może myśleć podobnie i dojść do tego wcześniej. Aczkolwiek uważam iż warto umieścić własne myśli o otaczającym nas świecie aby reszta miała w to wgląd. Tak więc zapraszam do lektury jednej z części moich przemyśleń.

Czym jest przeznaczenie? Jedni myślą iż jest to definicja czegoś co chce zrobić z nami bóg. I to on nadaje nam przeznaczenie. Jednak ja tak nie uważam. Sądzę iż nic nie ma wpływu na nasze przeznaczenie, jak tylko my sami. Jednak.....czymże jest owo przeznaczenie? Cóż, wiele miesięcy spędziłem na tym aby moja teoria pokrywała się z tym co można wyczytać. Pewnej nocy zasnąłem jak niemowlę mimo braku chęci do spania. Kiedy rankiem się obudziłem wstałem i zaścieliłem łóżko jak zwykle, pomyślałem sobie, o śnie. Poczułem się miło i radośnie. Ale dlaczego? Ponieważ uczucie snu było miłe. To też sprawiło iż sam poczułem radość. Wtedy coś uderzyło we mnie zupełnie jak bomba. Przed oczami przeleciały mi obrazy różnych uczuć i tego jaki wpływ miały na mnie. Widziałem siebie samego w pewnych etapach życia kiedy towarzyszyło mi silne uczucie. W końcu obrazy ustały, a ja spostrzegłem iż siedziałem wpatrzony w ścianę bite 13 minut. Czułem się wtedy jak bym złamał jakąś barierę, otrzymał prezent, coś jak bym przeszedł na kolejny poziom. Co to było? Jak sądzicie? To było zrozumienie. Jeśli zrozumiesz coś nad czym od dawna myślałeś, masz wrażenie jak by to nie było możliwe. W końcu ci się udało, aż sam nie możesz uwierzyć. Nie możesz uwierzyć. Ale dlaczego? Ponieważ uczucie jakie wywołałeś poznaniem jest tak wielkie iż wprawia nas w swego rodzaju pełnie. Słowo " Nie mogę uwierzyć " jest błędne. Tak na prawdę wiemy, że się udało. Aczkolwiek nie możemy uporać się z tak silnym uczuciem jakie temu towarzyszy. Tak to skomplikowane. W końcu się uspokoiłem, i przypomniało mi się dlaczego w ogóle myślałem nad przeznaczeniem. I do czego doszedłem? Oto rezultat - Chcesz się czegoś dowiedzieć ponieważ kieruje tobą uczucie poznania tajemnicy. Kiedy tą tajemnicę zgłębiasz i dowiadujesz się więcej kieruje tobą uczucie spełnienia, i czegoś w rodzaju łaknienia. Chcesz dowiadywać się więcej i więcej, aż w końcu myśląc nad uczuciem jakie ci towarzyszy doszedłeś do sedna. Wtem ogarnia cię niesamowite uczucie, "poznania" (tak to nazywam). To coś niesamowitego, co jest tak banalne, a jednak daje tyle możliwości. Czym wiec jest przeznaczenie? Tym wszystkim co opisałem wyżej. Przeznaczeniem jest uczucie, emocje jakie nam towarzyszą. Jest jedno przeznaczenie. Tym przeznaczeniem są emocje i czucie. Możemy je jednak podzielić na uczucia materialne. Nie mylmy tego jednak! Przeznaczenie materialne nie istnieje. Uczucia są duchowe i to one są przeznaczeniem. Nie mylmy tego ze stwierdzeniem " Jestem przeznaczony do pracy w polu ". Ponieważ to błąd. To wybór uczuć. Każdy ma swoje przeznaczenie ponieważ takie wybrał. Jeden wybrał uczucie głodu, zaś drugi uczucie miłości czy bogactwa. Przeznaczenie to nasza własna droga. I to my ją kreujemy.

[Killgorin]

Ten tekst jest denny pod względem składni jak i ortografii, interpunkcji oraz nie ma w tym użytego bogatego słownictwa. Jednak myślę, że choć odrobinę udało się przelać tutaj odczucie na ten temat, tak aby było to w miarę zrozumiałe.