Rany.

[wojewok]

Pozwól, że opowiem Ci o moim życiu. Pozwól, że opowiem Ci o moich marzeniach. Pozwól, że opowiem Ci o rzeczach, które dla mnie się zdarzyły. O nadziei na dotarcie do nieba. Zabiorę Cię w niezwykłą podróż. Pozwól, że powiem dlaczego.
Dlaczego?
Dlaczego nie zostanie mi przebaczone? Ciężar win, które na mnie spoczywają.
Oszczędź mnie. To dzieje się znowu. Zaczynam krwawić. W słodkiej woni krwi, jak przez mgłę widzę rozcięte ręce. Cztery bolesne i krwawe rany. Proszę, nie każ mi cierpieć piątej...
Krwotok się powiększa.
Ból jest okropny. Wychłostany przez niewidzialną siłę upadam, lecz coś mnie cały czas podtrzymuje.
Nie, nie odchodź. Dlaczego chcesz mnie opuścić? Czy muszę odczuwać cały czas ten ból? Nie opuszczaj mnie.
Dlaczego nie mogę po prostu umrzeć?
Dlaczego?
Nie mogę uciec. Jeśli to dar od boga, to wolę oddać swą duszę piekłu. To nie jest dobry bóg.
Pozwól, że opowiem Ci o moich marzeniach.
Nie mam ich. Mam jedynie ból. Stygmaty.
Naznaczony przez ciemność staram się zrozumieć dlaczego?
Dlaczego?
Ale nie wiem. Nie dane jest mi zrozumieć.
Jestem zapomniany. Leżę na zimnym grobie, staram się znieść ból. Muszę. Stygmaty.
W moich snach... Księżyc jest wysoko na niebie. Leżę w otaczającej mnie ciemności. Mój umysł nie chce dać mi spokoju. Śnię o tym, kiedy byłem jednością. Ja i moja sekretna pasja nie znana nikomu. Jeśli tylko mógłbym cofnąć czas... Gdyby.
Dlaczego nie mogę?
Dlaczego?
W moich snach jesteśmy jednością. Zawsze.
Proszę, pozwól mi zasnąć. Zawsze. I na zawsze.