Siedem Podejść

[Sorrio Lenen]

Struktura Osobowości III: Siedem Podejść
Czyli nasze podejście do życia

A więc pora najwyższa, by kontynuować moją serię o rozwoju Ducha. W tym artykule zajmiemy się podejściem/nastawieniem, czyli sposobem, w jaki dusza podchodzi do ludzi i sytuacji. Mamy siedem podejść: Stoicyzm, Spirytualizm, Sceptycyzm, Idealizm, Cynizm, Realizm i Pragmatyzm. Podejście wpływa na nasze zachowanie oraz światopogląd; nasze relacje z ludźmi, to jak podejmujemy decyzje, jak rozwiązujemy problemy, a przede wszystkim, jak reagujemy na nowe pomysły/teorie.

Stoicyzm

"To bez znaczenia"



Stoicy cechują się spokojem, akceptacją losu, cierpliwością. To ludzie, którzy nie starają się na siłę zmieniać wydarzeń. Są stabilni, opanowani, chowają swoje emocje. Ich twarze wydają się być maskami, które trudno odczytać. Swoim zachowaniem przypominają wręcz mistrzów zen - nic nie zdaje się naruszyć ich spokoju. Podczas, gdy wszyscy wokół panikują, stoicy trwają w stanie bliskim apathei. Wybuchy złości są u nich niezwykle rzadkie, zwykle starają się nie wchodzić w konflikty z innymi, nie przejmują się drobiazgami. Mogą denerwować innych swoim brakiem reakcji i biernym podejściem do niesprawiedliwości świata. Granie rewolucjonisty nie jest dla nich - wolą, by wszyscy zostawili ich w spokoju i pozwolili im po prostu żyć. Często występuje u nich obojętność na wszystko, a nawet fatalizm. W pozytywnym biegunie, stoicyzm objawia się jako równowaga i spokój ducha, zaś w negatywnym - rezygnacja i niemożność dokonania zmian w swoim życiu.

Spirytualizm

"Tak mogłoby być"



Ludzie z tym podejściem to wizjonerzy, niezłamani optymiści, dla których ważny jest rozwój duchowy. Mogą się interesować ezoteryką, religią bądź filozofią - czymkolwiek, co związane jest z rozwojem wewnętrznym. Ci wizjonerzy we wszystkim widzą wyższy potencjał; widzą świat jako stale rozwijający się, pragną inspirować innych do zmiany. Zastanawiają się nad możliwościami - "co moglibyśmy zmienić?". Zachęcają do pracy nad swoimi słabościami, nad ulepszaniem tego co wadliwe. Posiadają silną wiarę w siły wyższe; dostrzegają więcej, niż świat fizyczny. Mają bardzo otwarty umysł i rozwiniętą intuicję, widzą większy obraz w każdej sytuacji. Wizjonerzy są z reguły pozytywnie nastawieni do świata i posiadają wewnętrzne ciepło, które przyciąga innych ludzi. W pozytywnym biegunie, spirytualizm objawia się jako silna wiara, dostrzeganie nowych możliwości i potencjału. Negatywny biegun to wiara bez weryfikacji, wierzenie w zabobony, słaby kontakt z rzeczywistością.

Sceptycyzm

"Czy na pewno tak jest?"



Sceptycy to ludzie, którzy nieustannie pytają - "dlaczego? po co? masz na to dowód?". To typowe niedowiarki, które lubią wszystko kwestionować. Odpowiedź w stylu "po prostu to zaakceptuj" nigdy ich nie satysfakcjonuje - muszą zrozumieć, by uwierzyć. Przekonanie ich do czegokolwiek wymaga solidnych, logicznych argumentów oraz dowodów. Jeśli tylko wyczują obłudę w słowach drugiej osoby, bombardują ją pytaniami. Ich czepianie się wszystkiego i podważanie każdego drobiazgu może być męczące dla innych. Wynika to z naturalnej ciekawości sceptyków, ale też potrzeby rozumienia świata. Gdy jednak uda Ci się przekonać sceptyka do jakiegoś konceptu, będzie go uparcie bronił - sceptyk potrafi mieć niezłamaną wiarę w to, co ma dla niego sens. W pozytywnym biegunie, sceptycyzm objawia się jako wątpliwość i kwestionowanie, zaś w negatywnym - odrzucanie wszystkiego, na co nie ma naukowych dowodów.

Idealizm

"Tak powinno być"



Jak wskazuje nazwa, ludzie z tym podejściem działają według wyższych ideałów, i patrzą na świat pod kątem tego, jaki powinien być w ich przekonaniu. To optymiści którzy pragną zmienić świat i zostawić pozytywny ślad w historii. Marzą o utopii, idealnym społeczeństwie, gdzie nie istniałoby zło i wszyscy szanowaliby siebie nawzajem. Mają tendencje do patrzenia na świat przez różowe okulary. Szukają sensu w życiu i głębszego powiązania między wydarzeniami. Chcą uczynić świat lepszym miejscem, często to oni przewodzą rewolucjom. Jednak ich wysokie oczekiwania nieraz zderzają się z rzeczywistością, i spotykają przeszkody na swojej drodze, co prowadzi do rozczarowania i frustracji. W pozytywnym biegunie, idealiści są pełni optymizmu oraz nowych pomysłów, i walczą o lepszy świat. W negatywnym biegunie, ich plany są naiwne i nierealne, co skutkuje ogromnymi rozczarowaniami i zgorzkniałością.

Cynizm

"Tak nie jest"



Cynicy to ludzie, którzy posiadają bardzo mało wiary w ludzkość, i po każdym spodziewają się najgorszego. To sarkastyczni krytycy, którzy widzą błędy we wszystkim i wszystkich. Ze względu na swe niewielkie oczekiwania, rzadko czują się zawiedzeni, gdy coś się nie uda. Mają również nawyk odrzucania konceptów, które brzmią dla nich absurdalnie. Podczas gdy sceptycy kwestionują, cynicy wyśmiewają, często nie wysłuchując nawet argumentów. Bez wahania wyrażają swoją dezaprobatę, często to oni jako pierwsi mówią "nie". Mają dość pesymistyczny światopogląd - rzadko dostrzegają pozytywne strony życia, skupiając się na wszystkim, co poszło nie tak. Zakładają, że plan się nie uda, a pomysł jest głupi, dopóki nie okaże się inaczej. Widzą ziemię jako Piekło, i po każdym spodziewają się złych intencji. Pozytywny biegun cynizmu to konstruktywna krytyka. W negatywnym biegunie pojawia się nastawienie "nic nie jest wystarczająco dobre, wszyscy są źli".

Realizm

"Tak właśnie jest"



Realiści, podobnie jak cynicy, skupiają się na rzeczywistości - jednak w przeciwieństwie do nich, patrzą na pozytywną stronę życia. To obiektywne, neutralny osoby, które dostrzegają obie strony medalu i widzą świat jakim jest, a nie jakim nie jest lub jakim powinien być. Zwracają dużą uwagę na to, co się wokół nich dzieje; często lubią opowiadać historie 'z życia wzięte' - nie dla żartu czy morału, lecz dla samej przyjemności opowiadania. Ciekawi ich, co się dzieje na świecie i u innych ludzi, lubią oglądać wiadomości i czytać gazety. To konwencjonalni ludzie, trzymający się norm społecznych, często podążający za trendami i nowościami. Realiści lubią widzieć cały obraz i skupiają się na faktach, patrząc na wszystkie dowody, a nie tylko część. To obserwatorzy świata, którzy postrzegają życie jako serie interesujących historii. W pozytywnym biegunie, realiści widzą wydarzenia takimi, jakimi są, bez względu na towarzyszące im emocje. W negatywnym biegunie, mają tendencje do wyciągania pochopnych wniosków, nie biorąc pod uwagę wszystkich stron sytuacji.

Pragmatyzm

"Tak musi być"



W końcu dochodzimy do ostatniego podejścia - pragmatyzmu. Pragmatycy to ludzie zorganizowani, efektywni, praktyczni, stosujący się do zasad. Ich podejście do świata to "tak musi być", przez co mogą wydawać się nieco ograniczeni i głusi na nowe koncepty. Potrzebują struktury i hierarchii w życiu, chcą, by wszystko było uporządkowane. Jako neutralne podejście, pragmatycy są bardzo przyziemni, skoncentrowani na faktach. Żyją według swoich doświadczeń, a nie religii czy filozofii; widzą co działa a co nie, i tego się trzymają. Są raczej obiektywni, rzadko mają uprzedzenia i nie oceniają na podstawie stereotypów. Kierują się bardziej rozumem niż emocjami. Nie próbują podążać za wyższymi ideałami czy zmieniać świata; nie martwią się tym, jaki świat powinien być, czy jaki nie jest. Nie dla nich filozofia czy rozmyślanie nad wszechświatem - wolą skupić się rzeczywistości i życiu. Pozytywnym biegunem tego podejścia jest praktyczność i pracowitość, zaś negatywnym - dogmatyzm, trzymanie się jednego sposobu przez całe życie, "tak jest, tak będzie, tak musi być".

Należy brać pod uwagę, że w przypadku Podejścia, człowiek może mieć mieszankę dwóch z nich, zamiast jednego konkretnego (w moim przypadku to połączenie spirytualizmu i sceptycyzmu). Tak jak resztę elementów struktury osobowości, podejście można zmienić. Często zmienia się samo podczas intensywnych doświadczeń, np. idealista może stać się cynikiem, gdy zawiedzie się na ludziach.

---

Uff. Powinnam już dawno temu skończyć ten artykuł, jednak zajęłam się innymi rzeczami - teraz czas dokończyć tę serię.
Dziękuję za uwagę.

Artykuł stworzony przez Sorrio Lenen, na podstawie:
http://www.michaelteachings.com/michael-...tudes.html
Proszę nie kopiować bez mojej zgody.

[~Sorrio Mortiaris]

Ciężką sprawą jest to, iż w każdym z tych opisów znajduję część siebie, jestem jakąś walniętą hybrydą, zależnie od humoru, dnia czy cholera wie czego. XD

Ogólnie zajebiście zrobione, jak wszystkie Twoje wątki. Nie liżę dupy czy coś tam, bo ja raczej nie podporządkowuję się innym, tak więc jeszcze raz: zajebiście zrobione.

[Razkael]

Nie wiem, po jaką cholerę to piszę, jak i tak nikogo to nie obchodzi.

Jestem stoikiem z jedną cechą z cynizmu, a mianowicie niewiarą w ludzkość.

[~MojzesHop]

Sceptycyzm zazwyczaj i bardzo często nasza podświadomość.

[Sorrio Lenen]

Mortiaris, bywa. : p Akurat Podejście to chyba najbardziej zmienny element osobowości. Ja kiedyś byłam idealistą, potem cynikiem, teraz spiritualisto-sceptykiem... Podejście zmienia się z przeżytymi doświadczeniami, a im starsza dusza, tym bardziej te podejścia się zamazują. Bywa, że osoba ma to samo podejście przez całe życie, ale u większości ludzi się ono zmienia.

Razakel, mnie obchodzi, wyobraź sobie. : p

[~Sorrio Mortiaris]

W sumie masz dużo racji, bo z kart wiem, że jestem jakby na etapie przejścia na wyższy stopień duszy.
W sumie nawet to czuję, nudzi mnie już ten świat i mało znajduję rzeczy interesujących. Nawet w magii ciekawią mnie tylko energia i wyciąganie jak najwięcej z fizycznej powłoki.

[Sorrio Lenen]

Mortiaris, czyżby wczesna stara dusza? Znudzenie światem jest właśnie bardzo widoczne na tym etapie. A że masz długi staż na ziemi to wiedziałam już wcześniej, głównie z Twojego zrozumienia reinkarnacji. ^_^

Ebriel - czuć, i to mocno, żeś stoik. Jeszcze nie widziałam, żebyś dał się ponieść emocjom. : p

[~Sorrio Mortiaris]

Mortiaris, czyżby wczesna stara dusza? Znudzenie światem jest właśnie bardzo widoczne na tym etapie. A że masz długi staż na ziemi to wiedziałam już wcześniej, głównie z Twojego zrozumienia reinkarnacji. ^_^

Wychodziło, że jestem bardzo doświadczony, czyli pewnie następne wcielenie byłoby niższą starszą duszą. Chociaż wszystko zależy od tego, ile wyniosę z tego wcielenia; cóż, staram się dużo wynieść, ale głownie z tego do czego mnie ciągnie, szkoda marnować życia na schemat.

Mój etap diagnozuję głównie na zasadzie, że jak patrzę na postępowanie ludzi to widzę je z wielu perspektyw, tak jakbym sam tego doświadczał kiedyś, dlatego nawet wszechobecną "głupotę" widzę jako coś "normalnego". A niektórych postępowań, np. egoizmu i wielkiego ego nie trawię, pewnie ładnie dostałem przez to po dupie kiedyś.

A, no tak, i czuję jakby taki duchowy pociąg do dusz wyższych od mojej, jestem w stanie je rozpoznawać, w sumie, z tego co tak się zastanawiam, to każda, która spotkałem, ma większy lub mniejszy wpływ na wszystko, co się dzieje ze mną teraz.

[Sorrio Lenen]

Ebriel, nie wiem, czy inni to widzą - ja po prostu przez lata spędzone na analizowaniu osobowości jestem w stanie dość szybko wychwycić pewne cechy w ludziach. Ich 'ton', sposób wyrażania się, nawet to ile emotek używają, składa się na 'wibracje' - czyli swego rodzaju internetową wersję aury. Jako mag jestem w stanie wczytać się w te wibracje i wywnioskować na ich podstawie różne rzeczy. Dlatego dla mnie to, że jesteś stoikiem jest oczywiste jak słońce, a dla innych może być kompletną niespodzianką. Ja po prostu zwracam uwagę na takie rzeczy, z przyzwyczajenia.

Mortiaris - to możliwe, że przechodzisz właśnie z etapu dojrzałej duszy, na starą. To miałoby sens. W takim wypadku, w tym wcieleniu pewnie będziesz spalać pozostałą karmę z etapu dojrzałej duszy, i przygotowywać się wewnętrznie do zmiany świadomości na starą. Dobrze, że teraz się skupiasz na rozwoju - to Ci znacznie ułatwi to przejście.

[~Sorrio Mortiaris]

No cóż dzięki za zrozumienie. W sumie dość sporo mi pomogłaś, zrozumiałem coś ważnego dla mnie, nad czym się zastanawiałem, a jednak nie byłem do końca pewien mimo oślepiającego blasku.