HUBAL - główne bóstwo Kurajaszytów. Był czczony w przed-islamskiej Arabii, zwłaszcza w Kaaba w Mekce, oraz w Nabatei i Palmyrze.
Bóg nieba i księżyca. Bóg przyrody, którego kult związany był z cyklem przemian w naturze. Jego sanktuarium było wyrocznią, gdzie przy pomocy strzał udzielano rad i przepowiadano przyszłość.
Hubal często utożsamiany jest z Baalem.
W Mekce jego posąg, zbudowany przez Amr Ibn Luhajj, był najważniejszy. Zbudowany z czerwonego karneolu w kształcie człowieka z odłamaną prawą ręką- w takim stanie trafił do Kurajszytów, a oni dorobili mu rękę ze złota.
W al-Kabie, przed tym posągiem leżało siedem strzał. Na jednej z nich było wyryte "czystej krwi", na drugiej "obcy". Jeżeli miano wątpliwości co do ojcostwa przynoszono mu ofiarę i rzucano strzałę. Na podstawie przepowiedni przyjmowano bądź odrzucano niemowlę. W świątyni tej była też strzała dla nieboszczyka, dla zawarcia małżeństwa i trzy inne, których przeznaczenia nie poznano.
Ciekawostką jest, iż Hubal nie został wymieniony w Koranie.
Początki kultu Hubala są niepewne, ale nazwa znajduje się w inskrypcjach z Nabataea w północnej Arabii (na całym terytorium współczesnej Syrii i Iraku)
Wielbiciele Boga walczyli przeciwko zwolennikom islamskiego proroka, Mahometa, w bitwie pod Badr w 624 . Po klęsce wojsk Mahometa w bitwie pod Badr, Abu Sufyan ibn Harb, przywódca armii Kurajaszytów, powiedział, że prosił Hubala o wsparcie do uzyskania zwycięstwa w swojej następnej walce, mówiąc: "Pokaż swoją wyższość, Hubal". Kiedy Mahomet przejął Mekke w 630 roku, usunięto i zniszczono pomnik Hubala.
