Zakon złotego brzasku

[~Viktor]

Witajcie, jako jest to jeden z najbardziej znanych zakonów zrzeszających magów na całym świecie, uważam że artykułu o nim nie powinno zabraknąć.



Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku (The Hermetic Order of the Golden Dawn)powstał w 1888 roku w Londynie. Była to najbardziej wpływowa tego typu organizacja w historii współczesnego okultyzmu. Działalność Zakonu była pośrednią i bezpośrednią inspiracja dla wielu gałęzi współczesnego czarownictwa, Thelemy, mistycznego chrześcijaństwa czy magii chaosu.

Założycielami Zakonu było troje wolnomularzy i różokrzyżowców: William Robert Woodman, William Wynn Westcott oraz Samuel Liddell MacGregor Mathers. Struktura Zakonu, rdzeń jego filozofii oraz rytuały zostały opisane w tak zwanych „zaszyfrowanych manuskryptach”, które w drugiej połowie XIX wieku krążyły pomiędzy brytyjskim masonami. W 1886 roku trafiły one do Williama Wynn Westcotta, któremu rok późnej udało się je rozszyfrować. Swoim odkryciem Wescott podzielił się z Samuelem Liddellem MacGregor Mathersem i Williamem Robertem Woodmanem, którzy pomogli mu uporządkować manuskrypty, tak by zawartą w nich wiedzę można było wykorzystać w praktyce.

System, który był efektem ich pracy nad manuskryptami okazał się być niezwykłą mieszaniną wierzeń egipskich, chrześcijańskiego mistycyzmu, hermetycznej kabały, wolnomularstwa, alchemii, teozofii, magii enochiańskiej oraz renesansowych grimoirów. Widać w nim było również silny wpływ twórczości Papusa i Eliphasa Léviego. Panowie twierdzili również, że w manuskryptach natrafili na adres niejakiej Anny Sprengel, bawarskiej arystokratki, zajmującej ważną pozycję w niemieckim zakonie różokrzyżowców. Skontaktowali się z nią, a ona upoważniła ich do założenia świątyni Zakonu w Wielkiej Brytanii. Jej istnienia nigdy jednak nie uwodniono.

W 1888 roku w Londynie powstała Świątynia Izydy- Uranii. W przeciwieństwie do innych ówczesnych lóż magicznych do Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku nie tylko przyjmowano kobiety, ale również odgrywały one znaczącą rolę w jego funkcjonowaniu.

Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku był tak naprawdę nazwą pierwszego z trzech Zakonów, będących częścią tej organizacji. Określano go również Zewnętrznym Zakonem. Nauczano w nim przede wszystkim samorozwoju wykorzystując system hermetycznej kabały, a także podstaw astrologii, tarota i geomancji. Drugi Zakon nazywał się Rubinowa Róża i Złoty Krzyż (Rosae Rubeae et Aureae Crucis). Był to Wewnętrzny Zakon i nauczano w nim magii, dywinacji i podróży astralnych. Do Trzeciego Zakonu należeli Tajemni Mistrzowie, z których część była duchami, bądź nadnaturalnymi istotami kontaktującymi się bezpośrednią głową dwóch pierwszych zakonów. Kontakt z owymi Mistrzami miał nawiązać Mathers w 1892 roku, kiedy do członków Złotego Brzasku dotarła informacja o śmierci Anny Sprengel, która do tego momentu przekazywał im w swoich listach instrukcje od Tajemnych Mistrzów.

Wkrótce zostały założone Świątynia Ozyrysa w Weston-super-Mare, Świątynia Horusa w Bradford, świątynia Amen-Ra w Edynburgu, a także Świątynia Ahathoor w Paryżu. W owym czasie do Zakonu należały takie postacie, jak poeta William Butler Yeats, aktorka Florence Farr, Arthur Edward Waite, współtwórca talii tarota Rider-Waite czy okultysta Aleister Crowley.

Około 1987 roku Wescott opuścił Zakon. Przyczyną tego było prawdopodobnie znaczne ochłodzenie jego relacji z Mathersem. Na tą decyzję wpłynęło również odnalezienie pozostawionych w miejscu publicznym tajnych dokumentów Zakonu, w których wymienione było nazwisko Wescotta, wówczas szanowanego urzędnika państwowego. Jego przełożeni wymogli na nim, żeby opuścił Zakon.

Ostatecznie Mathers został jedynym aktywnym członkiem zakonu, z trójki jego założycieli. Niestety nie był człowiekiem łatwym w obejściu i wkrótce zaczęło dochodzić do konfliktów pomiędzy nim, a pozostałymi członkami Rubinowej Róży i Złotego Krzyża.

W 1899 roku Adepci świątyń Izydy -Uranii i Amen-Ra zaczęli buntować się przeciwko Mathersowi, który jako jedyny uzurpował sobie prawo do kontaktów z Tajemnymi Mistrzami. Spore kontrowersje budziła też zażyłość pomiędzy nim, a Aleisterem Crowleyem, enfant terrible Zakonu. Kiedy w londyńskiej świątyni odmówiono Crowleyowi inicjacji na stopień Adeptus Minor, Mathers udzielił mu jej w paryskiej świątyni w styczniu 1900 roku. Nie uznali tej inicjacji londyńscy członkowie Zakonu. Po tym wydarzeniu nastąpiła emocjonalna wymiana listów pomiędzy Mathersem, a Florence Farr, która przewodziła świątyni Izydy – Uranii. W pewnym momencie Mathers odebrał jej przywództwo w świątyni. W odpowiedzi londyńscy członkowie Złotego Brzasku wykluczyli Mathersa z Zakonu.

Po wykluczeniu Mathersa zbuntowani członkowie Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku zmienili nazwę na Stella Matutina. Miał on dwie świątynie w Londynie: Świątynia Izydy –Uranii i Świątynia Amona , do której należała wybitna okultystka Dion Fortune.

Świątynia Amen-Ra Edenburgu oraz świątynie w Bradford i Weston-super-Mare pozostały lojalne wobec Mathersa, który zmienił nazwę Zakonu na Alpha et Omega. Mathers skupił się też na stworzeniu nowych świątyń Zakonu na terenie Stanów Zjednoczonych. Jak dotąd istniała tam założono przed 1900 rokiem w Chicago Świątynia Thotha – Hermesa. Mathers otworzył trzy kolejne świątynie.

Po jego śmierci Mathersa w 1918 roku głową Zakonu została jego żona Moina, siostra wybitnego francuskiego noblisty Henri-Louis Bergsona.

Pod koniec lat trzydziestych większość świątyń zakonu przestała istnieć. Wyjątkiem były dwie świątynie pochodzące od Stella Matutina: Światynia Hermesa w Bristolu i Whare Ra w Havelock North w Nowej Zelandii. Obydwie jednak przestały istnieć w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

Tymczasem w 1937 roku jeden z członków Stella Matutina, Israel Regardie, będący w latach 1928 – 1932 asystentem Aleistera Crowleya opublikował dostępne mu rytuały Złotego Brzasku. Książka zatytułowana „Złoty Brzask: oryginalny opis nauk, obrzędów i ceremonii hermetycznego zakonu” („The Golden Dawn: The Original Account of the Teachings, Rites & Ceremonies of the Hermetic Order”) była wielokrotnie wznawiana przez amerykańskie wydawnictwo Lewellyn i wywarła ogromny wpływ na rozwój współczesnego okultyzmu.

Obecnie istnieje kilka zakonów magicznych odwołujących się do spuścizny oryginalnego Zakonu. Najważniejsze z nich to The Hermetic Order of the Golden Dawn, Inc., Hermetic Order of the Golden Dawn outer Order of the Rosicrucian Order of Alpha et Omega, The Rosicrucian Order of the Golden Dawn, Order of the Golden Dawn, Esoteric Order of the Golden Dawn, a także The Open Source Order of the Golden Dawn. Większość z nich powstała pod koniec dwudziestego, bądź na początku dwudziestego pierwszego wieku. Żaden z nich nie ma bezpośredniego związku z pierwotnym Zakonem. Bazują one przede wszystkim na informacjach dostępnych w publikacjach Israela Regardiego. Warto jednak zwrócić uwagę, że amerykański The Hermetic Order of the Golden Dawn, Inc. powstał najwcześniej z nich wszystkich, bo w roku 1977. Założył go Charles “Chic” Cicero, pod osobistym patronatem Israela Ragardiego, który w 1982 roku osobiście udzielił członkom Zakonu stosownych inicjacji oraz ustanowił Wewnętrzny Zakon.

żródło: Dziki Gon.pl