Chodzenie boso

[Etana]

Niby drobnostka, niby każdy o tym wie, a tak rzadko wprowadzamy to w życie. Mamy lato, pogoda nam sprzyja, więc nie powinno być wymówek.
Nasze stopy przez cały rok mają kontakt głównie ze sztucznymi tworzywami i nie zawsze mamy na to wpływ. Ale skoro zwracamy uwagę na materiał, z jakiego wykonano naszą odzież, to dlaczego mamy zaniedbywać stopy? Pocą się pod sztucznymi materiałami, a pot sprzyja rozwojowi bakterii. 
Całkowite wyeliminowanie obuwia i skarpet w naszym klimacie nie jest możliwe, więc chociaż latem pozwólmy stopom odetchnąć.   

A ileż wyniknie z tego korzyści dla ciała i ducha! Niby tak prosta rzecz, a jak wielki wpływ ma na nasze samopoczucie.

 1. Hartowanie ciała. 
Zwłaszcza, jeśli zdecydujemy się wybrać na spacer tuż po wschodzie słońca, kiedy jest jeszcze rosa. Kiedyś miałam bardzo słabą odporność. Zima bez przeziębienia lub grypy była dla mnie czymś niemożliwym. Obecnie nadal mam pewne problemy zdrowotne, ale odporność na wszelkie jesienno-zimowe choróbska zdecydowanie się wzmocniła. 
 
 2. Refleksoterapia.
Biegając po kamienistych ścieżkach jednocześnie zapewniamy sobie leczniczy masaż stóp. W stopach znajdują się pewne punkty mające powiązania z całym ciałem. Wprawdzie refleksoterapia polega zazwyczaj na ręcznym masowaniu określonych punktów, jednakże chodzenie boso po żwirze, czy innych kamyczkach, również ma pozytywny wpływ na narządy naszego ciała. Następuje stymulacja układu nerwowego. Według chińskiej medycyny można również w ten sposób usunąć blokady energetyczne w meridianach.

 3. Jedność z Naturą.
Dobrze jest poczuć ją na własnej skórze, pod własnymi stopami. Żywy kontakt z Naturą jest bardzo ważny. Czasem staramy się poczuć związek z nią poprzez medytację/wizualizację. Jeśli połączymy te praktyki z namacalnym kontaktem, możemy osiągnąć jeszcze lepszy efekt. 

 4. Spokój psychiczny.
Podczas domowej kłótni, czy "przeładowania emocji", to dla mnie najlepszy sposób uspokojenia myśli. Zresztą, czy jest coś piękniejszego od natury? 
Stoję boso na środku łąki, czuję jej wibrujące życie pod stopami, czuję ją całą sobą. Jestem drzewem, zapuściłam korzenie. Patrzę na zachodzące słońce i klucz żurawi odlatujący w jego stronę. Nic nie jest w stanie zakłócić mojego spokoju. 
Brzmi bajkowo, a jest na wyciągnięcie ręki (lub stopy). 

Jeśli ktoś obawia się owadów, to wystarczy wysłać komunikat myślowy: "Nie ma tu niczego, na czym mógłbyś skorzystać. Możesz odejść." Ale osoby zajmujące się magią raczej nie powinny bać się mrówek, czy innych małych stworzonek.


Ma to być pewnego rodzaju przypomnienie, bo pewnie każdy o tym słyszał. Jeśli umieściłam w nieodpowiednim dziale, to proszę o przeniesienie. 
Chodzenie boso to najlepsze, co możemy dać swoim stopom. 

Życzę dużo zdrowia,
Etana.

[Etana]

Jakoś nigdy mi się nie zdarzyło zrobić sobie tym krzywdy. Ale masz rację, zapomniałam dodać o ostrożności. Chociaż biorąc pod uwagę ilość korzyści, uważam, że jednak warto.

[wena]

Chodzenie boso super sprawa, na początku boli potem to już jazda. Uwielbiam łazić boso.
(+ rep. ode mnie za artykuł )

[~Ismena]

Jeśli już macie biegać boso, to po trawie, albo po plaży. Tam raczej nie powinno się nic stać. Kamienie nie są najlepszym pomysłem.

[Raven]

Cóż, mój spacer zbiegł się niestety w miejscu i czasie razem ze spacerkiem osy.
Też była bez butów.

[Wojtek]

Moja mama wspomina miło chodzenie po ściernisku w czasach swojej młodości, więc coś w tym jest. Ja ogólnie latem popylam na boso po domu cały czas.

[Gywher]

Cóż, amerykańscy naukowcy odkryli, że zamiast chodzenia można po prostu stać w jednym miejscu. I sobie medytować na przykład. I też działa. I pszczoły nie gryzą, i szkła nie uświadczysz.

[Nightmare]

Ja mam znakomite warunki do chodzenia boso. Wiadomo, duże podwórko z dużą ilością trawy. Łąka za płotem, a na dodatek las za domem i strumyczek na przeciwko. Nie wiem już od ilu czasu tak robię, ale zawsze kiedy nadchodzi lato zdejmuję skarpety i latam na boso, nawet kiedy się wykąpię. Za to moja mama:
- "Julita! Wykąpałaś się i stopy będziesz sobie brudzić, załóż buty."
Ja na to rzecz jasna odpowiadam:
- "Aj tam."- Co się będę tłumaczyć. Nie? Przecież mam osiemnaście lat.
Pamiętam jak raz boso poszłam kilometr od domu z bratem i kuzynem - masakra jakaś. Ciężko było wrócić, ponieważ nogi nas bolały od kamieni i żwiru, więc zrobiliśmy sobie "butloklapki"! Pomysł nie do końca wypalił, ale udało się. Śmieci się na coś przydały. "

[~Viktor]

Świetna sprawa!!! Sam od dłuższego czasu praktykuję powyższą technikę, doskonale odpręża, nie mówiąc o innych walorach...
Najlepsza wg mnie pora to wczesny ranek, gdy słońce ogrzewa rosę na źdźbłach traw...

[underworld]

Ja zaczęłam bardzo dużo chodzić boso, odkąd zmieniłam miejsce zamieszkania i mam więcej przestrzeni. To rzeczywiście cudowna sprawa i jak się spróbuje to już nie chce się ubierać butów