Początek świata wg. mitologii skandynawskiej

[salut]

Początek świata wg. mitologii skandynawskiej.


Na początku był Chaos, pustka, próżnia czyli Grrinnungapap, na północ od niej był Niflheim - kraina lodu i ciemności zaś na południu była kraina ognia, mnóstwo buchająch wulkanów palących ziemie i rzeki z lawy - ten kraj nazył sie Muspellheim. A w kosmosie dryfowało nasionko jesionu Yggdrasil. Po setkach, może tysiącach rzeka umiejscowiona w Nifheilmie o nazwie Elivlgor dopłyneła aż do pustki Ginnungapap wypełniajając ją, jednak rzeka zamarzła, roztopiło ją ciepło południowego Muspellheim i wtedy narodził się Ymir - pierwszy obrzym. Był słaby, nie miał jedzenia więc krowa o imieniu Audumla powstała tuż za nim z góry lodowej, wykarmiła Ymira swoim mlekiem, kiedy Ymir był już silny sprządził potomstwo. Z jego nogi urodził się sześciogłowy syn któremu dał na imię Thrudgelmir, zaś z jego potu spod pach narodziła się córka Ymira i syn. I tak nazwali się rodem Thursów. Natomiast krowa Audumla poszła lizać osolony lód Nifheimu, lizała długo i tak narodził się Buri, który jak się okazało miał wielką magiczna moc. Jednak krowa nie wylizała mu żony, więc poszedł do Thrumsów, ale oni nie chcieli mu dać żony, ani przyjać do swojego rodu, bo nie był z nimi spokrewniony.

Tak więc wściekły Buri pomyślał, że skoro po dobroci się nie dało to wezmie sobie żonę siłą, i tak oto porwał olbrzymkę Bestię z którą miał trzech synów - Odyna, Wilego i We.

Dostali oni misje zemsty na Thursach i cała magiczną moc swojego ojca - Buriego.

Synowie postanowili jednocześnie spełnić wolę ojca jak i zaspokoić swoje ambicje stworzenia nowego świata. Dorwali Ymira i zabili go, (reszta olbrzymów uciekła ze strachu jednak wszyscy się potopili w krwi Ymira oprócz Bergalmira i jego żony), potem go rozszarpali. I tak z ciała Ymira stworzyli ziemie, z krwi morza, z włosów lasy, z zębów skały i kamienie, z kości zaś góry, z głowy zrobili niebo a wylewającego się z niej mózgu powstały chmury, natomiast z rzęs Ymira ogrodzili nowy świat przed olbrzymami - a nawet nowy świat nazwali Midgard co znaczy "Środkowa Kraina" bo w rzeczy samej Bogowie stworzyli nasz świat wokół innych.

Potem Bogowie stworzyli gwiazdy oraz planety i zaczeli się zastanawiać jak będą liczyć czas. Ale jest przecież córka obrzyma Nott (Noc) i jej dziecko Dag (Dzień) - tak więc stworzyli dla nich rydwany konie - dla Daga biały koń Skinfaxe i złoty rydwan a dla Nott czarny o imieniu Hrimfaxe i srebrny rydwan - ten miał oszronioną grzywę i kiedy ciągnął Nott zostawiał rosę i szron następnie nadjeżdżał Dag. Potem Bogowie zrobili Słońce i Księżyc także z płomieniu Muspwllheimu - Słońce wsadzili do rydwanu Daga a Księżyc do rydwanu Nott.

Alfy... hm. W niektórych żrodłach podają, że te piękne istoty przybyły z daleka i miały już w niebie swój kraj znany Alfheim który sami wybudowali, w innych mówią, że Asowie (Bogowie z Asgardu) je stowrzyli i wybudowali niebiański Alfheim zaś inne że zrobili to Wanie (Bogowie pierwszego pokolenia, nie wiadomo skąd się wzieli) - co by było prawdą, mniejsza. Alfy przysięgły lojalnie służyć Bogom i wspierać ich. Następnie Bogowie chcieli więcej, starali się skopiować Alfy tworząc nowe stworzenia z krwi i kości Ymira - jednak Krasnoludy były obrzydliwe i niezdarne, na dodatek promienie Słoneczne zamieniało je w kamień - tak więc Bogowie wybudowali Krasnoludom w podziemii nowy świat zwany Svartalfheimem, a tam Kranoludy z gliny ulepiły reszte swojego rodu.

Potem w Midgardzie wybrali najpiękniejsze miejsce i wybudowali Asgard nad Alfheimem i Wanatheimem (ojczyzną Wanów).

Pewnego dnia Loki (Bog Ognia z rodu Ognistych Olbrzymów które mieszkaja w Muspeillheim) przechadzał się ze swoim bratem Odynem (złożyli sobie krwawą przysiegę) i Hónkrem i Loki patrząc na dwa drzewa - jesion i wiąz i spytał Odyna co myśli o nowym plemieniu. I tak z jesionu powstał mężczyzna o imieniu Ask i z wiązu kobieta o imieniu Embla - ale nie byli żywi, więc Odyn dał im oddachanie, Hónir dusze zaś Loki przepływającą krew. I tak powstali ludzie, którzy szybko zapełnili Midgard, jednemu z ludzi urodziły się bliżnięta - Sol i Mani, nierozważny człowiek wychwalał urodę swych dzieci przy których jak mówił Asynie mogą się schować. Wściekłe Boginie kazały Lokiemu porwać dzieci, porwał i przyprowadził do Bogiń, które wściekły się jeszcze bardziej widząc iż uroda dzieci naprawdę poraża, chciały rozszarpać dzieci, ale Odyn je uratował mówiąc że ma pewne plany co do nich - i tak Sol stała się woźnicą Dada a Mani woźnicą Nott. A Fennir - wilczy syn Lokiego, nienawidzi światła posłał więc swych synów, Skóla i Hatiego aby goniły Słońce i Księżyc i pożarli je przy pierwszej sposobności.