Szczawik zajęczy (Oxalis acetosella) to niepozornie wyglądająca wieloletnia roślina dorastająca od 5-15 cm wysokości.
Jest to gatunek krajowy, który najłatwiej spotkać można w lasach bądź zaroślach, ale także ogrodach. Szczawik należy do rodziny szczawikowatych (Oxalidaceae).
Omawiana roślina tworzy cienkie pełzające rozłogi, z których kępkami wyrastają liście i łodyżki kwiatowe. Liście ma jasnozielone, trójlistkowe, o charakterystycznym kwaśno-ściągającym smaku. Kwiaty natomiast dość duże, barwy białej z różowawymi żyłkowaniami i żółtymi plamkami u nasady płatków.
Surowiec stanowią świeże liście. Zawierają one m.in.: kwasy organiczne, sole mineralne i witaminę C.
Ich działanie i zastosowanie jest wyłącznie dietetyczne. Odpowiednio spreparowane mogą stanowić namiastkę cytryny. Zażywanie ich wskazane jest w niedokwaśności i przeciw niestrawności.
Najwygodniejszy w użyciu jest przecier. 1/2 kg młodych czystych listków zasypuje się 1 kg cukru i mieszaninę tę miksuje tak dokładnie, aż powstanie jednolita masa. Następnie zaś przekłada do słoików.
Podobnie wykorzystywany może być krewniak omawianej rośliny, czyli szczawik żółty, będący pospolitym chwastem ogrodowym, który do naszego kraju został przywleczony z Ameryki Północnej. Łacińska nazwa szczawiku żółtego — Oxalis stricta.
http://survival.strefa.pl/r2/szczawik-plk.jpg
Szczawik zajęczy
