Pozwolę sobie poprawić ten post.
Po kolei:
Skąd nazwa? Asa - od bogów, tru - od słowa z j. islandzkiego "wiara".
Nie nazwałbym 9 cnót kodeksem. To są raczej cechy które świadczą o honorze człowieka. Honor jest dla asatryjczyka wartością najwyższą gdyż decyduje o tym czy bogowie dana osobę wpuszczą do asgardu. Liczba 9 jest ważna w asatru, dlatego w Polsce ustalono iż cnót jest 9. W innych krajach może być inaczej. Kolebką kultury asatryjskiej jest Islandia, tam np. uważa się iż tych cnót jest 8.
Bogowie w panteonie asatryjskim dzielą się na dwa rody: Asowie i Wanowie. Asowie mają w sobie energię aktywną, odpowiadają zjawiskom atmosferycznym, z kolei wanowie pasywną gdyż mają władzę nad ziemią.
Odyn nazwany także wszechojcem zasiada na tronie w asgardzie. Ten tron daje mu możliwość wpatrywania się w przeznaczenie każdego człowieka. Jego atrybutem jest włócznia, dwa kruki (Hugin i Munin) które przelatują cały midgard i zdają Odynowi relacje z tego co zobaczyły, koń Sleipnir (o nim niżej), dwa wilki (nie pamiętam imion).
Warto także wspomnieć iż Thor jest opiekunem midgardu i całego rodzaju ludzkiego. Z tego powodu modlono się najczęściej do niego a nie Odyna. Swoją drogą, głowa asgardu wysłuchiwał próśb ludzkich tylko gdy sam czerpał z tego korzyść. Thor podróżuje rydwanem zaprzężonym w dwa kozły, co ciekawe gdy gromowładny jest głodny może zjeść kozły a z ich kości powstaną na następny dzień nowe.
Frey ponad to jest władcą rasy alfów światła. Jego atrybutem jest złoty dzik i miecz z jeleniego rogu. Frey jest męże i bratem Freyi. Włada on krajem alfów - alfheim lub ljusalfheim (można tę krainę nazwać tak i tak). Ljusalfheim jest lądem który unosi się w powietrzu.
Freyja poza tym jest boginią magii. W zasadzie to ją uznaje się w tej domenie na wyższym poziomie niż Odyna. Ta bogini za środek transportu używa zaprzęgu ciągniętego przez koty.
Loki był bratem KRWI Odyna, nie byli ze sobą w żaden inny sposób spokrewnieni. Ponieważ Loki zabił Baldra, Odyn zerwał ich braterstwo i ukarał zdrajcę. Od tego czasu Loki jest uwięziony pod asgardem. Nad jego głową został umieszczony wąż którego jad kapie lokiemu na twarz. Jego żona Sygin zbiera ten jad do misy, lecz gdy misa jest już pełna jad trzeba wylać, a wtedy trucizna kapie lokiem na twarz sprawiając mu ból przez który krzyczy tak głośno iż w midgardzie następują trzęsienia ziemi.
Loki nie do końca jest czarnym charakterem. Wielokrotnie uratował innym bogom skórę, np. uwolnił Idun z niewoli olbrzymów, a dzięki niej bogowie mogą zachować swą młodość.
Loki potrafił zmieniać formę i płeć. Pewnego razu zmienił się w klacz, a jego potomstwem jest sleipnir, ośmionogi koń Odyna. Jednak z drugiej strony jego synem jest też ogromny wilk Fenrir który odgryzł dłoń Tyrowi. Loki ma jeszcze córkę która włada podziemną krainą umarłych, na imię jej Hel a kraina którą włada to Helheim.
A co z Heimdalem? Jest on strażnikiem bifrostu / tęczowego mostu. Ma on złote zęby, złoty miecz i w ogóle ma dużo złota (wybaczcie nie pamiętam wszystkiego). Poza tym jest właścicielem rogu gjallar w którego zada w dzień ragnarok i będzie go słychać we wszystkich 9 światach. Poza tym ma on niezwykle wyczulone zmysły, na tyle iż słyszy i widzi jak trawa rośnie.
W asatru jest 9 światów, wszystkie połączone ze sobą drzewem Ygddrasil:
- Midgard jest światem ludzi.
- Asgard jest siedzibą Asów.
- Wanaheim jest siedzibą Wanów.
- Svartalfheim to kraina mrocznych alfów (krasnoludów / karłów).
- Álfheim / Ljusalfheim jest krainą alfów światła.
- Jötunnheim to kraina olbrzymów.
- Muspelheim to kraina ognia.
- Helheim / Niflheim to kraina zmarłych, ciemności, świat podziemny.
- Hrimthursheim to kraina lodu.
Największymi wrogami bogów są olbrzymy których nazywa się także Thursami. Są oni niemal tak potężni jak bogowie. Ludzie żyjący w odosobnieniu, pustelnicy i magowie mogli utrzymywać pewnego rodzaju więź z thursami gdyż mogli oni obdarowywać takich ludzi. Nie wszystkie olbrzymy były złe. Njórd i Skadi (rodzice Freya i Freyji) są thursami.
Jeśli zaś chodzi o bloty. Można tak jak to jest opisane powyżej. Ja osobiście robię zazwyczaj bloty dziękczynne, jednak większość asatryjczyków uważa iż blot się odprawia wtedy gdy oczekujemy czegoś od bogów. Działa to na zasadzie wymianie podarunkowej z przyjacielem daję ci prezent gdyż oczekuję iż ty także mnie obdarujesz gdy nadejdzie taki czas. Bloty można prowadzić w pojedynkę, to nie muszą być wielkie celebracje. A to jak wygląda zależy tylko i wyłącznie od kapłana. Nie ma sztywnych reguł do których trzeba się stosować.
Taka ciekawostka. Pewien godi opowiedział mi że czasami nie ma czasu na bloty więc aby uczcić jakiś specjalny dzień nalewa w ofierze bogom miodu tam gdzie wlewa się olejki zapachowe w świecznikach, i odpala oczywiście podgrzewacz.
I jeszcze trzeba wspomnieć o początku i końcu!
Stworzenie świata:
"Na południe od Ginnungagap leżało Muspelheim - kraina ognia władana przez Surt - olbrzyma ognia, który swoim gorącym oddechem topił lody Ginnungagap. Z lodowców tych powstały zatrute wody Niflheim – kraina ciemności, mgieł i zamieci. W Niflheim płynęła Eliwag, rzeka północna która pieniła się o lodowce, lecz nie zamarzała dzięki tchnieniu Surt. Z piany wód Eliwag narodził się Ymir - praojciec olbrzymów. Uśpiony Ymir zrodził parę obu płci i chłopca Ergelmira, z których powstała rasa Thursonów. Z Ymira narodziła się również krowa karmiąca swym mlekiem Thursonów. Audumla, bo tak się nazywała krowa, przez 3 dni lizała sól z lodowca. Po trzech dniach powstał z niego najstarszy z Asów, Buri. Syn Buriego poślubił Bestlę, córkę olbrzyma Baldrona. Z tego związku narodzili się Odin, Wil i We.
Synowie Buriego by zatrzymać rozrastanie się Ymira i plenienie się Thursonów zabili ich praojca. Nieliczni z nich ocaleli z powodzi krwi swego stwórcy. Odin, Wili i Wi następnie cisnęli martwego Ymira w pustkę a z jego ciała stworzyli Ziemię, którą ponieważ była ciemna i markotna oświetlili iskrami z kuźni Surta tworząc gwiazdy. W środku Ziemi postawili Midgard siedzibę ludzi a na wybrzeżu Jötunheim siedzibę olbrzymów. Ostatnie były karły stworzone z drobnych kostek YmiraI. 4 z nich stanęło na rogach świata Austrii (wschód), Westrii (zachód), Sudrii (południe) i Nördii (północ). Reszta karłów powędrowała gdzie chciała, wszyscy ruszyli za Modsognirem i Durim którzy powędrowali do podziemnych korytarzy gór i u korzeni drzew ulepili inne karły. Tak narodził się Dwalin, on zabrał część karłów na powierzchni i osiadł nad morzem.
Asowie lubili przebywać w Midgarze, Odin, Wili i We którzy ujrzeli Askę (jesion) i Emblę (wiąz) dali im dech i życie oraz możność poruszania i rozum a ostatni zmysły, tak pokazali się ludzie. Asowie przekazali im we władanie Midgard, pozwolili im się plenić i stali się ich bogami. Następnie ujrzawszy że ludzie zasiedlili Midgard postanowili zbudować sobie siedzibę i tak w Midumheimie (środkowym Asgardzie) wznieśli swój gród. W środku Asgardu rośnie wielki jesion zwany Yggdrasil, nad nim rozpościerają się konary trzymające cały nieboskłon, ma 3 korzenie które docierają do wszystkich światów. Jednym z nich czerpie soki z Asgardu. Spod Yggdrasila bije źródło Urd, nieskazitelnej wody której łyk daje poznanie przeszłości. Pod nim mieszkają też Norny, podlewające go codziennie. Drugi korzeń Yggdrasila siega aż do Niflhel gdzie wąż Nidhögg podgryza go i zatruwa jadem. Gdyby nie Norny z jego powodu usechłby on a z nim cały świat. A trzeci korzeń sięga do Jötunheim gdzie przy cudownym źródle siedzi Mimir mędrzec, zwany tak stąd że codziennie nabiera wody w swój róg Giallar i upija łyk. Odin za jego pozwoleniem napił się z jego kielich za cenę oka. Przy Yggdrasilu mieszkają również Orzeł wiedzący o wszystkim co się dzieje na swiecie, wiewiórka Rotatosk niosąca wieści między Orłem a Nidhöggiem, 4 jelenie Dainn, Dwalin, Dunair i Dyrathoor, wraz z najróżniejszym robactwem podgryzają one Yggdrasila, usechłby on gdyby nie wody Urd. Tam też zbierają się bogowie by radzić nad losami świata i sprawować sądy.
Asgard jest piękna krainą wiecznej wiosny, w niej stoi gród Asów zwany Gladsheim pokryty złotem. W nim bogowie zbierają się by sądzić i biesiadować. Jest tam jeszcze druga halla zwana Vingolf dla bogiń. Równina Asgardu zwie się Idawall na niej zanim padły słowa przepowiedni Asowie postawili pierwsze ołtarze i światynie by nauczyć ludzi jak czcić bogów. Tu też Asowie postawili kuźnie z której wykuwali wszystko ze złota, tu też grali i urządzali uczty. W centralnym punkcie stoi Hlidskjult na którym zasiada Odin, by widzieć wszystko co dzieje się w Asgardzie i na ziemi. Z Ziemią Asgard łączy się za pomocą mostu Bifrost (Tęcza), którego strzeże jasny bóg Heimdall. Jest tam też Valhalla dla poległych w boju bohaterów, mających wesprzeć bogów w dniu Ragnarök. Cała jest ze srebra i ma 540 drzwi, ściany ma z włóczni srebrem kutych, sufit z tarcz a na stołach leżą zbroje. Codziennie bohaterowie wyruszają do walki z Wilkiem, żaden z nich nie odnosi ran, a wieczorem biesiadują z Odinem przy którym siedzą wilki Gere i Freke a na jego ramionach kruki Higinn (rozum) i Munnin (pamięć). Bohaterowie piją miód i piwo, a jedzą mięso cudownego Dzika Saehrimnira, który codziennie przyprawiony i ugotowany nazajutrz odżywa. Usługują im Valkyrie. Dziewice te są wysyłane na bitwy by wybierać wojowników którzy umrą a potem zaprowadzić ich przez Valgring do Valhalli. Tych dzielą między siebie po połowie Odin i Freya. Thor drugi najmocniejszy po Odinie żyje w Bilskermer w Thrudheimie , skąd przez rzeki Kornt, Örmt i Kervauga udaje się do Jötunheim by walczyć z Thursami.
Niflhel to kraina najgłębsza i najstraszniejsza, włada nią upiorna bogini Hel. Strzeże spokoju tych którzy nie zostali wybrani. Mieszka w wielkim i ponurym dworze, bronionym murami i kratami zwanymi Eljundir. Wewnątrz stoi stół Hungr (głód) a na nim nóż Sultr (łaknienie). Hel jest półtrupem półkobietą ubraną w suknie Mdłość i spoczywa na łożu Kör (Letarg). Kto raz zawita do jej królestwa nie znajdzie wyjścia. Bogini wyprowadza zmarłych z grobu i chroni przed niebezpieczeństwami tej podróży. Niektórzy co uciekli bogini nawiedzają świat jako upiory, tych się pali lub zabija ponownie. Topielców zaś bierze pod opiekę Ägir gdzie w swojej siedzibie zajmują się nimi jego 9 córek i żona Ran. Do Niflhel trafiają również najwięksi bohaterowie, królowie i höwdingowie (przywódcy drużyny skandynawskiej), oni wybrani szczególnym losem bawią się i ucztują by w odpowiednim czasie otrzymać znak i pomóc bogom w dniu ragnarök. Oni nie są pod władzą Hel".
Źródło: Wikipedia
Ragnarok:
"Dwa straszliwe wilki – Sköll i Hati – goniące Słońce (Sol) i Księżyc (Maniego) wreszcie dopadną swe ofiary. Wtedy Słońce i Księżyc przestaną istnieć, gwiazdy pospadają i cały nieboskłon ulegnie zniszczeniu.
Zapieją koguty, wzywając do walki: Fjalar w Jotunheimie, Gullinkambi w Asgardzie i kogut koloru rdzy w Niflheimie.
Garm, pies piekieł, głośno zaszczeka. Na ten sygnał więzy krępujące Lokiego i Fenrira opadną.
Loki i Fenrir (straszliwy wilk związany przez bogów) uwolnią się z więzów i postanowią zemścić się na bogach. Wąż Midgardu wyjdzie z wody na ląd, a Loki, wraz z olbrzymami i innymi sprzymierzonymi mu potworami, na statkach, aby zemścić się na swych wrogach. Hajmdal (bóg-strażnik przejścia ze świata śmiertelników, Midgardu, do świata bogów, Asgardu), widząc zbliżających się wrogów, zagra po raz ostatni na rogu Gjallarhorn, tak głośno, że słychać go będzie we wszystkich dziewięciu światach. Pod ciężarem przechodzących po nim gigantów i potworów zawali się również sam Bifrost, Tęczowy Most – przeprawa między światami strzeżona przez Hajmdala, boga czujności.
Odyn wyprowadzi swych wojowników z Walhalli, by wzięli udział w bitwie. Odyn zginie jednak pożarty przez Fenrira. Pomści go Widar. Na widok śmierci Odyna Frigg zapłacze po raz drugi.
Loki i Hajmdal pozabijają się nawzajem.
Thor zgładzi straszliwego węża Jormunganda, lecz sam umrze od jego jadu.
Tyr zginie w pojedynku z Garmem, jednocześnie go zabijając.
Zginą wszyscy bogowie, a armia Lokiego będzie walczyć z wojownikami Walhalli (wojownikami zwanymi einherjerami) do samego końca.
Na koniec ognisty olbrzym Surtr, władca Muspelheimu, używając płomiennego miecza zemsty, podpali Asgard i pozostałe światy. Wtedy wszystko zostanie zniszczone.
Ludy skandynawskie wierzyły, że po spaleniu Asgardu ocean podniesie się do takiego poziomu, że pod jego falami zginie drzewo świata, Yggdrasil, a z jego głębi wynurzy się nowy, zielony świat – Gimlea, nowy Asgard. Kobieta i mężczyzna, skryci w gałęziach drzewa Yggdrasil, dadzą początek nowej rasie ludzi, zwierząt i bogów. Nowy świat rządzony przez zmartwychwstałego boga Baldura ma być pełen radości i spokoju bez wojen, przemocy i sporów. Wszyscy mają żyć w harmonii, spokoju i w zgodzie".
Źródło: Wikipedia
Te dwa ostatnie już musiałem skopiować.
