Posklejałem fragmenty Faust'a tak, że powstał wierszyk. Podzielę się nim z wami.



Jam częścią tej siły,
która wiecznie zła pragnąc,
wiecznie dobro czyni.
Na cóż tworzenie wieczne,
na cóż uganianie,
jeśli stworzone pada
w nicości otchłanie?!
Co minęło – właściwie nigdy nie istniało,
jeno tą złudą bytu kręciło się w kole!
Już ja wieczystą pustkę w zamian tego wolę.
I wtedy mógłbym rzec: trwaj chwilo,
o chwilo, jesteś piękną!
W przeczuciu szczęścia, w radosnym zachwycie,
stanąłem oto już na życia szczycie!
I oto stoję!
Jak głupiec u wrót mądrości,
wiedząc tyle, co przedtem
wiedziałem-Zwą go rozumem i ja mu nie wierzę,
by się zwierzęciem gorszym nie stać niż zwierzę.

Ab poeta, ciekawe.

Dawaj tu takie teksty częściej Ab.

Bardzo piękne. Widać,że słowa należą do wielkiego poety

Absinth, znasz się na astrologii? Goethe miał saturna na asc... był udręczoną duszą... stąd jego poszukiwania prawdy, mądrości

Czytałam Fausta, więc od razu dało się poczuć ten klimat. Ab, świetna robota, super dobrane. A propos Goethe'ego to nawiązując dorzucę tu jeden z moich ulubionych cytatów:
Człowiek mały bóg świata!
Ode dnia stworzenia
W dziwactwie swym bynajmniej się nie zmienia.
Żyłoby mu się trochę prościej,
jakbyś mu nie dał pozorów światłości,
Których on użył pod mianem rozumu,
Żeby większym bydlakiem być
Od bydląt tłumu.

Hmm... czyje to tłumaczenie?

Pomorskiego z okazji 250. rocznicy urodzin Goethe'ego.

Hmm... Goethe i jego ballada "Król elfów" (Der Erlkonig), znana też jako "Król Olch", dla jednych piękna, dla innych straszna, ale jedno trzeba przyznać, sprawdza się.
Świetne dzieło.

Podoba mi się.