Sabaty:
21 grudnia - Yule, Przesilenie Zimowe
1 lutego - Imbolc
21 marca - Równonoc Wiosenna
1 maja - Beltane
21 czerwca - Przesilenie Letnie
1 sierpnia - Lammas
22 września - Równonoc Jesienna
31 października - Samhain


Koło Roku przedstawia wiccański mit, on z kolei symbolizuje zmiany, które zachodzą w przyrodzie.
Yule: rodzi się bóg, pod ziemią. Młody bóg niczym światło i nadzieja, rośnie szybko, jego siły stale wzrastają. Bogini, która wcześniej odeszła do podziemi za swoim mężem (niczym Hades-Persefona) także szykuje się do powrotu na ziemię.
W Imbolc świętuje się ich powrót. Na ziemi wciąż panuje zima, ale dają się zauważyć pierwsze oznaki wiosny. Młody bóg postanawia odejść od matki. Ona zaś przechodzi metamorfozę i staje się młodą panną i zarazem dziewicą. Życie na ziemi jest powoli przywracane, przyroda budzi się coraz bardziej. Bóg w tym czasie dorasta i staje się mężczyzną. Para spotyka się ponownie w czasie Równonocy Wiosennej i stają się kochankami (po metamorfozie). Rozpoczyna się okres sadzenia i siania - odrodzenia. Przyroda odradza się dzięki energii Bogini i Boga. Bóg zapładnia Boginię. Bogini - ziemia, Bóg -ziarno. W Równonoc, Bogini zachodzi w ciążę.
Swój związek pieczętują w Beltane. Słońca cały czas przybywa. W Przesileniu Letnim ziemia będzie potrzebowała większej ofiary, takiej która pomoże ludziom przetrwać. Bogini nosi dziecko więc sama nie może złożyć ofiary, ciężar na swoje barki bierze Bóg.
W Lammas Bóg zostaje złożony w ofierze, co ma zapewnić korzystne plony. Bóg jako władca krainy śmierci powraca do podziemi, aby objąć tamtejszy tron. W Jesienne Przesilenie Bóg powraca na ziemię. Zwycięża śmierć. Po czym w nagrodę zabiera Boginię do siebie i spędzają razem czas do porodu. Samhain to święto zmarłych. W Yule rodzi się młody, nowy Bóg, a stary odchodzi. Cykl zaczyna się od początku.

Szkoda, że taki mega skrót...
Koło roku to fascynująca historia o dorastaniu, dojrzewaniu, miłości, seksie, odpowiedzialności, poświęceniu i transformacji...

Mam mało cierpliwości do pisania długich tekstów, a nienawidzę kopiować. ;]

Miałam kiedyś pomysł, żeby rozpisać o tym książkę, ale na razie brak mi czasu....
Może w wolnej chwili napiszę trochę więcej na forum.

Sheila, jest już Osmioksiąg o tym. Każda nazywa się tak jak święto, które opisuje, są aktualnie tłumaczone. Nie mniej, Co do tytułu, jak dla mnie jest błędny (sorry :c) to koło roku, cyklów przyrody. Jest w wielu wiarach i religiach - cóż, święta pochodzą z właśnie nich - a samo święto to symbol aktów jakie odbywają się w naturze. Stąd Ostara to czas początku. Beltane seksu i piękna. Litha to dominacja Światła. Lammas to święto żniw tego co zrobiliśmy. Mabon... tu niestety nie wiem : / /Samhain, to z jednej strony święto zmarłych, a z drugiej przygotowanie do zimy. Yule to święto zimy, oczekiwanie na pojawienie się światła i cieszenie się z zimy. A Imbolc to święto Ognia, główne święto Satanizmu.

Nie mniej. Tak, zgadzam się, to piękne okresy, pełne szczęścia i pokazujące integrację kultury ludzkiej, z samą naturą.

Void, jeśli chodzi Ci o książki z serii Sabaty wydawnictwa Illuminatio, to błędów w nich co nie miara. :> Chyba, że jest jakaś inna seria jeszcze, jeśli tak, to poproszę o jakieś namiary.

Void, wiem, że jest ośmioksiąg, ale po przeczytaniu kilku fragmentów promocyjnych w sieci, widzę, że są bardzo eklektyczne i to, co przeczytałam mnie się bardzo nie podobało :/ Są bardzo mało wiccańskie, a (że w takim dziale jesteśmy) miałam na myśli książkę o Kole Roku w Wicca właśnie. A tytuł toppicu jest bardzo dobry, bo przecież w wiccańskim dziale jesteśmy
Btw. Wiccanie nie używają nazw Mabon i Litha, a i Ostara sporadycznie się zdarza...

No i podobnie jak Scorus - jeśli masz na myśli jakąś inną serię, to się chętnie zapoznam.

BOGINI Jaryła... tak to jest błąd. Ale ogólny zarys mi wystarcza. Cóż, kategoria jak kategoria... :/
Co do książek, tak wiele błędów i głupstw, ale jako zarys są dobre.
Nie mniej, mam pytanie: Jest na polskim rynku coś lepszego z tej tematyki?

To bardzo ciekawe z tymi książkami, bo tak się składa, że recenzuje książki od Astropsychologii i na ogół autorzy nie są byle kim, np. nie rzadko kapłanki Wicca je piszą i jakoś żadna, nie uważa że konieczna jest inicjacja itp. Wielu autorów szanowanych za granicą i popularnych tutaj w Polsce są traktowani jako bullshit, i to przez ludzi o wiele mniejszym doświadczeniu, może po prostu Polacy są zbyt wymagający? Za mało pokorni? Nie wiem, nie mi to oceniać tak tylko mi przemknęło przez myśl apropo książek.

(08-04-2015, 11:04)Olimpia napisał(a): np. nie rzadko kapłanki Wicca je piszą i jakoś żadna, nie uważa że konieczna jest inicjacja itp.

Bo jeśli ktoś chce "świętować naturę" to żadna inicjacja nie jest mu potrzebna. W tej serii książek, o ile się nie mylę, są opisane różne możliwości obchodzenia świąt, oparte na Wicca. To trochę taka studnia bez dna, ABC dla każdego.
Żeby rozpropagować szacunek i miłość do natury... myślę, że dobry sposób aby nauczyć i zachęcić. Ale mimo wszystko to jeszcze nie Wicca.
Mogę to robić ja, moja rodzina i koleżanki. I myślę, że każdy kto się tym zajmuje od lat by się ucieszył, że to tego kultu cykliczności natury dołączają kolejne osoby.
Do życia (cyklu natury) nie jest potrzebny żaden zapis i inicjacja. Natomiast jeśli chcesz praktykować konkretne obrzędy, musisz zdobyć tę konkretną wiedzę, więc czasem inicjacja jest potrzebna.
Myślę, że wielu Wiccan mogłoby być za tą serią, jako ogólną wiedzą o cykliczności. Ale nie muszą się od razu godzić aby wszystko co tam jest wrzucić jako Wicca.