Kolejne "coś" co powinno być wierszem.

[Void]

Absolut stworzył wszystko...
Stworzył Ludzi, którzy wykreowali świat duchowy... stworzył Czas...
Czas istniejący przed ludźmi, w którym trwały jego twory i twory jego świata.

Tak oto trwało to, w świetle i pięknie jego istnienia...

Nastał człowiek i jego era.
Powstali nowi Bogowie.
Bogowie piękni i ludzcy...

Tak trwała Wola ludzka, zatracając piękno pierwotnego istnienia...
By na nowo do niego powrócić, potrzebna była wiedza...

Lecz czy powrócić trzeba?
Myśmy ludzie mądrzy, wola absolutu wykreowała nas, nasza wolę...
My swą wolą tworzymy istnienie, a istnienie podlega nam.

Tworzymy sobie Bogów, zależnych od naszych pragnień...
Naszych cech, naszych wad i naszych stanów.
Jak i stanów istnienia - by tymi stanami władać...

Po co iść drogą długą po miecz, skoro dłonie jakie mamy - same mogą go wykuć?
Odnosząc się do siebie, lub do Absolutu zyskujemy spełnienie - które czasem tak dalekie od naszych zamierzeń - jest pełnym zaspokojeniem owych pragnień.

[Siri]

Ciekawe.
Jest ok.