Min(e)tkowa twórczość - wiersze

[Mintka]

Poezją górnolotną to nie jest. Ot, takie tam wiersze, które gdzieś się uchowały. Rzadko cokolwiek piszę dlatego postanowiłam podzielić się moją twórczością i zapytać Was o opinię - czy w ogóle jest sens abym dalej pisała? A jeśli tak to co poprawić, co jest be i do wywalenia itd.

Także pierwsze "cuś", które znalazłam:


Czemu jesteś zamyślony?
zagubiony gdzieś w bezkresie
Możeś został powieszony
na gałęzi w ciemnym lesie?

Świadczy o tym skóra blada
- odpada od mięsa cicho
Na nic Ci się już nie nada
bo Tyś z mych koszmarów licho!

Czemu świecę życia gasisz
płomień dusząc tak brutalnie?
Mówisz, że Ty nic nie tracisz
- wszakże żyjesz nierealnie

Ludzie dręczą i kaleczą
serce Twoje umęczone
Życie – pułapką człowieczą
musi zostać zakończone!

Oczy szklą się nieobecne
z płuc powietrze się ulatnia
Byłoby to bezeceństwem
gdybyś zerwał się z ostatnia

Lecz sznur mocny, niewzruszony
wisi niczym wąż straszliwy
Na twej krtani opleciony
w swym uścisku niegodziwym

Gałąź nie drgnie czy nie trzaśnie
- planów Twoich nie zniweczy
Czeka aż Twój żywot zgaśnie
chcąc zakończyć kolej rzeczy

Z wolna huśtasz się na linie
z ciała Twego duch wypada
Może mięsko szybko zgnije
lecz nad duszą będziesz władał

Cicho, niczym wiatru tchnienie
poszybujesz i przeminiesz
Korpus znajdą gdy zwidnieje
dzień, którego nie dożyjesz

Lecz to żadną stratą będzie
nic nie zmieni proces gnicia
Bo to leży w Twym zapędzie
- Tyś był martwy już za życia!

[Animal]

Całkiem ładnie. Oczywiście że jest sens, chętnie przeczytam następne prace.

[Mintka]

Dziękuję bardzo. xD

[Chemognoza]

You tie the rope, I will kick the fuckin chair. <3 <3 <3

Aż mnie w krtani ściska na samą myśl.