Światło Duszy - WPD

[dragonis]

W mroku duszy mej
W tej przepastnej głębi bez nadziei
Gdzie ból jest przyjacielem
Smutek codziennością
A szlachetność wspomnieniem
Gdzie wszystko ciemność spowiła
W tej mrocznej krainie
Gdzie wszystko co cieszyło
Ginęło
Powstało nagle światło
Wszystko ono zmieniło
Światłem tym
Gwiazdą tą
Jest ona Jej uśmiech jest jak tysiąc słońc
Smak jej ust zniewala
Oczu zieleń zniewala
złoto włosów omamia
Ona to zmieniła mnie
Ona to nadała sens
Wszystkiemu
(WPD – Wiejski Poeta Dragonis )

[dragonis]

Czemu tak sądzisz?

[dragonis]

Ok, to gdzie przenieść?