Samokontrola.

[Ezra]

Witajcie.
Nie wiedziałam wcześniej takiego wątku więc piszę. Jeżeli robię dubla to przepraszam.
A więc ktoś, kto chce kroczyć ścieżką magii, to osoba chcąca mieć wpływ na otoczenie. Ciężko jednak kontrolować cokolwiek nie kontrolując siebie.
Jakie są Wasze sposoby na opanowanie siebie np walkę z huśtawką nastrojów czy myślami depresyjnymi czy wybuchami agresji.

[Kamlost]

Właściwie, to chyba napisałem coś w podobnym duchu

http://witchcraft.com.pl/T-sila-woli--8063

O to mniej więcej chodzi?

[Bastet Kocica]

Moje sposoby na to, to: uspokojenie się, oddychanie, mocno świadomie razem z umysłem, kontrolowanie tego siłą woli, panowanie nad tym, staranie się jak tylko można, myślenie od czego to może być spowodowane- taki niepokój itp.

[Ezra]

Jak ktoś nie radzi sobie z emocjami to powinien iść do odpowiedniego lekarza xD

Jeżeli jesteś tak twardy, że nie ulegasz nigdy żadnym emocjom, to proszę, podziel się jak do tego doszesłeś ;p

[Ezra]

Nie mówię, że nie mam emocji. Po prostu ktoś z "myślami depresyjnymi" i "wybuchami agresji" powinien udać się do psychologa.

No zgoda, być może zbyt ostro sformułowałam wątek. Chodziło mi o to, by poznać Wasze sposoby na radzenie sobie z tymi "cięższymi" emocjami. Psychologów nie lubię, sądzę, że to pójście na łatwiznę. Sztuka polega na tym, aby poznać siebie na tyle, by umieć zidentyfikować i nazwać swoje emocje, nie bać się swojego wnętrza i wypracować w sobie takie siłę, by samemu panować nad sobą a nie oddawać kontrolę tabletkom.

[LupusAlbum]

Jeśli masz problemy związane z wybuchami agresji czy miewasz depresyjne nastroje to lepiej udać się z tym do specjalisty niż radzić się ludzi z forum. To tak jakbyś się poparzyła wrzątkiem i wsadziła rękę do kwasu.
Nie mniej, gdy ja nie radziłem sobie z emocjami to zacząłem pisać opowiadania bądź teksty piosenek. Możesz spróbować w tym kierunku, możesz spróbować malowania, rysowania czy nawet dziergania na drutach.

[Migruna]

Ja akurat stosuję metodę, że przyjmuję do świadomości, że każda emocja jest naturalna i mamy do niej prawo (ponieważ często odtrącamy smutek czy agresję myśląc, że nie powinniśmy czuć czegoś takiego), jednak jak najszybciej staram się je zniwelować, aby wrócić do spokojnego stanu, nawet jeśli nachodzi mnie radość (być może przychodzi mi to łatwiej, ponieważ z natury jestem osobą spokojniejszą od reszty i chyba od dziecka trochę tłumię uczucia, ale bądź co bądź działa ).
Zawsze można przełożyć swe emocje na powierzchnie twórczą w jakiejkolwiek postaci lub na trening, który też nie raz bywa pomocny.

[DragoBonita]

Ja na przykład stawiam na logikę: jeżeli coś lub ktoś mnie zdenerwował, to nie jest to wina tego czegoś tylko moja. Mój problem, i tylko mój. Stąd już prościutko do zamknięcia problemu, po co się uzewnętrzniać skoro zamiast zmieniać wszystko na około można zmienić samego siebie. Każda taka zmiana to dowód, że jesteś w stanie to zrobić i że jesteś panem swojego ciała i umysłu, a to dobra rzecz jak się jest magiem.

A tak na marginesie, co do osób nas denerwujących i konkretnych cech, jakie nas w nich denerwują, to świetna okazja do zerknięcia na samego siebie. Ludzie to zwierciadła w których nasze ego (nielubiące przyznawać się do własnych niedoskonałości) może do woli przeglądać się i denerwować na cechy, które podświadomie widzi samo w sobie. Przeanalizuj, co cię denerwuje i dlaczego, zamiast to bezsensownie tłumić, bo to jak chowanie przeszody pod dywan.

[Nolik]

Myślę, że logika, o tkórej wspomina DragoBonita jest bardzo ważna, bez niej już wiele razy byłbym zgubony, bo jak chyba każdy facet w niektórych sprawach dość szybko potrafię się zdenerować. Nie mam myśli depresyjnych, nigdy nie miałem.. Zawsze kochałem życie jak złe by ono nie było. Myślę jednak, że jeżeli logika, nauka, spokojny oddech czy medytacja Ci nie pomagają i zauważasz, że masz problem to faktycznie powinnaś udać się PRZYNAJMNIEJ do psychologa