Goecja i wywoływanie demonów- od czego zacząć?

[Lupus]

Witam wszystkich. Jestem w temacie nowicjuszem po kilku lekturach i chciałbym się dowiedzieć od czego powinienem zacząć jeśli chodzi o wywoływanie demonów i nawiązanie z nimi dialogu/relacji. Czy jest jakiś łatwiejszy sposób niż w np Lemegetonie, czy może to najlepsa opcja. Jak stworzyć pieczęcie i czy przy takich praktykach gdy chcę aby np byt mnie czegoś nauczył, to jako zapłatę interesuje go tylko dusza? Jak z tym jest w praktyce? Z góry dziękuję za odpowiedzi i pozdrawiam☺

[Herkules]

Jeśli jesteś początkujący to wpierw wzmocnij swoje siły duchowe , poprzez medytacje ponieważ te istoty są dosyć niebezpieczne .

[Lupus]

Jeżeli o medytację chodzi, to nauczułem się jej ponad rok temu i niemalże codziennie medytuję☺

[Skowyt]

Wszystkie te odpowiedzi poznałaś z grimuarów których przeczytałeś już sporo. Co do zapłaty "demonom", naprawdę sądzisz że Bóg, który obdarzył człowieka duszą,  nauczył go później ją oddawać "demonom"?
Prze wszystkim duch ma uledz Twojej woli, nie negocjować warunki umowy. Po to mag recytuje psalmy i wzywa imiona Boga, by zmusić ducha do posłuszeństwa. Musisz poznać moc tych imion i umieć ja wykorzystać. Spróbuj nad nimi pomedytowac.
Poznaj psalmy i inkantacje, musisz je zrozumieć i zapamiętać tak abyś potrafił je wyrecytować w każdej sytuacji.
Na początek tyle, dla większości i samo otwarcie książki to już za dużo. Zatem, powodzenia 

[Lupus]

Tak też zrobię. Z nauczeniem się ich na pamięć nie będzie problemu. Z medytacją także. Dziękuję za wskazówki

[Walpurgia]

Postanowiłam podzielić się pewnymi spostrzeżeniami na temat Goecji i magii w ogóle. Na wstępie wyjaśnię, że są to w 100% subiektywne przemyślenia i spostrzeżenia. Inspirują mnie także książki. Nie trzeba się więc ze mną zgadzać. W każdym razie dla mnie magia to coś więcej niż tylko "wooow, przyzywam demony, jestem największym kozakiem na dzielni", a także nagminne traktowanie duchów czy bóstw wyłącznie jako maszynek do spełniania życzeń i zachcianek, kiedy nam się źle wiedzie. Dla mnie są częścią próby poznania budowy wszechświata i miejsca człowieka w tym wszystkim.

Na początek zacznijmy od tego, że Goetia jest pełna odniesień do boga Jahwe, i obsypana jego kabalistycznymi imionami niczym brokatem - pojawiają się choćby na amuletach, które należy wykonać z odpowiednich kruszców przed rytuałem. Na Boga powołujemy się również w ewokacjach demonów, a i one same opisane są wielokrotnie jako upadłe anioły, które pragną wrócić do nieba. Jest to specyficzna mieszanina chrześcijaństwa i kabalistyki. Jeśli chcemy recytować tekst Goetii słowo w słowo, takim, jakim on jest w oryginalnych manuskryptach, powinniśmy się ściśle określić co do naszych wierzeń - czy faktycznie w tego konkretnego abrahamowego Boga wierzymy, i czy wierzymy w upadłe anioły itd. 

Jeśli nie jest to nasz klimat, należy się zastanowić nad podmianą tychże imion i symboli na inne, związane z bóstwem, w które wierzymy i uważamy, że jest ono nadrzędne wobec duchów Goetii. Lub zrezygnować z całej tej otoczki i wzywać duchy własnymi słowami, bez użycia talizmanów, czy gotowych tekstów. Albo zrezygnować z Goetii całkowicie.

To ostatnie, bezkompromisowe rozwiązanie jest zalecane na niektórych forach satanistycznych, na które trafiłam. Użytkownicy wprost mówią, że Goecja jest całkowicie niekompatybilna z Satanizmem, począwszy od sposobu traktowania duchów (zmuszanie ich niemal siłą do posłuchu i zaklinanie w kręgu), aż po fakt, że jest ona niczym innym jak czynną praktyką chrześcijaństwa i kabały.

W tym miejscu ciekawy staje się fragment książki, na którą trafiłam: "The modern goetic grimoire" (polecam), istniejącej w formie pdf napisanego przez osobą praktykującą Goecję i kryjącą się pod imieniem Rufus Opus (pan prowadzi też bloga o Goecji, jakby ktoś był ciekaw). Autor próbuje w ten przestarzały tekst tchnąć bardziej współczesnego ducha. 

Autor doszedł do wniosku, że cały sens i głęboka nauka Goecji zawarty jest w czymś, co jest widoczne już od razu, ale zwykle jest słabo analizowane: w kręgu. Wywodząc swoją (dość długą) analizę z filozofii neoplatońskiej oraz chrześcijańskiej gnozy, doszedł do wniosku, że krąg symbolizuje alchemiczny model wszechświata, w którym centrum zajmuje człowiek, stworzony na obraz Boga. Duchy i anioły kochają nas i nam pomagają, ponieważ widzą w nas boską cząstkę oraz naszą boską zdolność kreacji. Bez zrozumienia, w jakim miejscu wszechświata się znajdujemy i jaką rolę pełnimy wobec demonów, autor sugeruje nawet nie zaczynać praktyki magicznej z tego grimuaru.

Rufus Opus nawiązuje również do Ars Paulina, kolejnego po Goecji rozdziału Lemegetonu, w którym to uczymy się przyzywać anioły rządzące demonami Goecji. Jest dość dużym fanem pracy z aniołami, a zwłaszcza z własnym aniołem stróżem, którego przyzwania uczył się z "Magicznej księgi Abramelina Maga", i którą traktuje jako coś w rodzaju kolejnej księgi z tej samej serii. Bez dobrej relacji ze swoim aniołem - jak Rufus pisze - próba przyzywania duchów goeckich skończy się raczej niepowodzeniem. Można stąd wywnioskować, że warto dbać o dobrą relację z samym Bogiem, i punktując u niego, punktujemy także u Anioła Stróża. I na odwrót.

Tutaj zakończę opowiadanie o książce, i podzielę się jeszcze jednym - własnym - spostrzeżeniem, na temat magii i pracy z bóstwami w ogóle. Dotyczy ono kontroli nad samym sobą i żelaznej siły woli. Niektórzy nawet twierdzą, że to nie duchy spełniają nasze prośby, tylko sami wszystko manifestujemy. Niech będzie i takie wytłumaczenie - w takim wypadku bez odznaczania się silną wolą zwyczajnie będziemy słabymi magami.

Niektórym może się zrobić teraz smutno, ale prawda jest taka, że w ezoświatku po magię i pracę z bóstwami/duchami często sięgają ludzie słabi i leniwi, którzy owe byty traktują jak maszynki do spełniania życzeń, jak lalki czy automaty z których wypadają na darmowe cukierki, za to nie wymagają niczego od siebie.

Tekst Goecji uczy nas, że musimy być twardzi, nasze groźby mają mieć pokrycie i mamy być stanowczy, aby duch w ogóle przyszedł, a co dopiero nas słuchał. Zresztą podobno goeckie duchy lubią po jakimś czasie wpływać na egzorcystę - i co wtedy? Trzeba najpierw panować nad sobą samym, nad swoimi żądzami i emocjami. Temat tego wątku brzmi "od czego zacząć" - wypadałoby właśnie od tego, nie od recytacji magicznych tekstów. Jak to zrobić? U każdego może to wyglądać różnie. To może być zapanowanie nad wieczornym podjadaniem słodyczy, panowanie nad gniewem, nad obgryzaniem paznokci, nad uzależnieniem od internetu, od alkoholu, seksu, czy nawet próba zapanowania nad jakimiś fobiami: pająkami albo igłami... Różnie, naprawdę. Cokolwiek by to nie było, to właśnie możliwość panowania w codziennych warunkach nad naszymi popędami sprawia, że jesteśmy ludźmi.

Podobnie ma się kwestia dotrzymywania obietnic, a zwłaszcza tych, które dajemy sami sobie. W magii polegamy wyłącznie na sobie i musimy sobie ufać. Jeśli nie mamy zaufania do tego, co robimy, i nie umiemy przewidzieć własnych reakcji, to jak chcemy się bawić w magię, w której coś może nas wystraszyć, albo wyniki naszych życzeń okażą się tragiczne w skutkach? Musimy nauczyć się trzymać gardę w każdej możliwej sytuacji i ufać, że sobie poradzimy. Dlatego jeśli mówiliśmy, że o 7 rano wstajemy na siłownię, to na nią wstajemy. Jeśli obiecaliśmy sobie, że przebrniemy przez tutorial na Udemy, to siadamy i go robimy. Jeśli obiecaliśmy wynieść śmieci, to je, kurna, wynosimy. Przy okazji wzrośnie nam samoocena, jeśli zaczniemy ogarniać rzeczy jak należy. Albo przestańmy być chociaż hipokrytami i przestańmy dawać obietnice bez pokrycia.

I to jest właśnie praktyka duchowa, bardzo trudna, pełna potu i łez, ale przy okazji skutkuje tym, że poznajemy siebie, zaczyna nam się układać życie, a magia zaczyna być ukoronowaniem naszego rozwoju, a nie drogą na skróty.

Na koniec zdjęcie moich talizmanów, które sobie zrobiłam sama. Niestety w samą pieczęć Salomona wkradły się dwa błędy i najpewniej w przyszłości będę ją rysować od nowa - jeden z sigili powinien być obrócony w drugą stronę, a sam rysunek powinien być czerwony.

[Olimpia]

Jestem pod wrażeniem. Serio. Zarówno podejścia, talizmanów, Twojej wiedzy i ogólnie wszystkiego... Brawo.  Pięknie podsumowałaś ezoterykę i ogólnie pracę z magią i Goecją. W 100% zgadzam się z każdą linijką. 
Mam natomiast pytanie odnośnie talizmanów jak i z czego je zrobiłaś? Są przepiękne!

[Walpurgia]

Jestem pod wrażeniem. Serio. Zarówno podejścia, talizmanów, Twojej wiedzy i ogólnie wszystkiego... Brawo.  Pięknie podsumowałaś ezoterykę i ogólnie pracę z magią i Goecją. W 100% zgadzam się z każdą linijką. 
Mam natomiast pytanie odnośnie talizmanów jak i z czego je zrobiłaś? Są przepiękne!

Jejku, dziękuję za miłe słowa!
Talizmany są z grubej tektury. Użyłam cienkopisów oraz złotej farby. Da się znaleźć farby z małym dodatkiem prawdziwego złota i łudzę się, że zastąpi to złoto, z którego faktycznie powinny być wykonane  Jeszcze lepsze byłoby kupienie drewnianych krążków na dziale do decoupagu, wypalarka do drewna i farby, ale nie posiadam wypalarki, więc został mi papier.

[Olimpia]

Zajebista robota. Jesteś zdecydowanie zbyt skromna.

[Misteryk]

Tutaj zakończę opowiadanie o książce, i podzielę się jeszcze jednym - własnym - spostrzeżeniem, na temat magii i pracy z bóstwami w ogóle. Dotyczy ono kontroli nad samym sobą i żelaznej siły woli. Niektórzy nawet twierdzą, że to nie duchy spełniają nasze prośby, tylko sami wszystko manifestujemy. Niech będzie i takie wytłumaczenie - w takim wypadku bez odznaczania się silną wolą zwyczajnie będziemy słabymi magami.

Odniosę się tylko do tego fragmentu z uwagi na to, że dotyczy najważniejszego elementu magii jaką jest Siła Woli.





Czy spotkałaś już kogoś z taką Żelazną Siłą Woli?

Skąd ją brać?