Amorte,
Kolejny tekst o sigilach, tym razem autorem jest Ablito.
===============================================
Tak jak mnie dyskretnie proszono, zamieszczam opis sigilizacji.
Osoby, które nie chcą już słuchać o sigilach proszone są do następnego listu.
Potrzebna jest kartka, pisadło i nastrój. Celem wytworzenia tego ostatniego stosuje się najróżniejsze techniki, zależnie od osobistych
upodobań. Ja na przykład stosuje zwykle jedyny i niepowtarzalny blask świecy, ewentualnie kadzidła bądź świece z miodu pszczelego...
Choć słyszałem o przypadku człowieka, który sigilizacji dokonywał na konsekrowanym stole, za pomocą konsekrowanego atramentu własnego wyrobu, konsekrowanego pióra gęsiego, konsekrowanego papirusa i jeszcze paru innych konsekrowanych rzeczy...
Następnie, wedle tradycyjnej metody pana Spare'a, pisze na kartce cel w postaci "moja wola jest by..." lub "stanie się to a owo...".
Ze zdania zostawiam po jednej samogłosce wedle kolejności występowania. Jestem na tyle przyzwyczajony do tworzenia sigili, że automatycznie wchodzę w gnozę podczas pisania i wywalania liter, wiec gdy mam już ciąg spółgłosek, przystępuje do tworzenia.
Jest to autentyczny akt stworzenia. Kształt, który powstaje ze splotów liter, wypływa z wewnątrz, upodabniając się do "czegoś znajomego", czego jednak za cholerę nie mogę z niczym skojarzyć. jest to nic innego tylko ograniczony kształtami liter obraz mojej woli. Artysta potrafi przelać swe uczucia bezpośrednio na papier i nie potrzebuje w tym celu ułatwiających zabiegów w postaci łamania literek. W miarę nabierania doświadczenia można zauważyć, że wykształcają się prostsze i skuteczniejsze metody zapisu woli... Jednak tu należy pozostawić pole do popisu inwencji indywidualnej.
Akt rysowania, będący zarazem aktem stworzenia, sam w sobie działa na mnie silnie. Jest on zapisaniem sigila do kory mózgowej jako
bezpośredniego linka do celu, który pragnę osiągnąć.
Teraz (albo kiedy indziej) następuje proces ładowania.
Medytując nad sigilem automatycznie wchodzę w gnozę.
Po prostu siedzę i obserwuje. Uważam by nie przesuwać spojrzenia ani o kawałek - wzrok musi być stały. W pewnym momencie obraz się rozmywa, w końcu zaczyna się łączyć z procesem myślenia, na zewnątrz wypływają obrazy, które mogą stanowić treść engramów. (patrz: nauki xorca
)
Uaktywnianych przez sigila, ergo - przez pragnienie. Może to pomóc w intelektualnym rozpracowaniu problemu, bądź oczyścić energetycznie.
Może też zaszkodzić. Nie tym się jednak zajmujemy, a czarami.
Nie daje się wiec wciągnąć w tok myśli, a jedynie obserwuje go.
Wyobrażenia coraz bardziej zlewa się z sigilem. Przedmiot jedna się z podmiotem... W przypadku Mających_Kontrole ™ zaleca się wchodzenie w samadhi przy wizualizacji sigila.
Teraz następuje właściwe naładowanie energia. Jeśli ktoś nie rozumie na czym polega ładowanie (dla mnie jest to pojecie intuicyjne, czuje to i nie staram się werbalizować) - należy wyobrażać sobie energie płynąca w stronę sigila - właściwa energia zwykle podażą za mentalnym jej wyobrażeniem.
W pewnym bliżej nieokreślonym momencie pojawia się uczucie, że już dość.
Wtedy przestaje. O ile sigil nie symbolizował trwałego bytu - serwitora lub czegoś podobnego, spalam go (można oczywiście konsekrować świeczkę, płomyk, a nawet popielniczkę
). Wyobrażam sobie wtedy, że dym jest połączeniem z przelotnością tego świata... Zadanie zostało wysłane.
Ach, po silniejszej sigilizacji zaleca się banishing, by uniknąć wyłażenia podświadomych treści związanych z pragnieniem za zewnątrz.
Może to spowodować rozładowanie dzieła, które właśnie naładowaliśmy, a w najgorszym wypadku mała obsesje.
Najlepiej w ogolę zapomnieć o sigilu.
Teraz tylko czekać na bułeczki (oczywiście nie zaprzestając naturalnych działań zmierzających do osiągnięcia celu).
A teraz idę rozciągać ciała w rytm dźwięków pustki, przy czym serdecznie pozdrawiam,
Abl
